پمپ‌های دی وی تی (ترومبوز ورید عمقی)

پمپ‌های دی وی تی (ترومبوز ورید عمقی)

پمپ‌های DVT، پمپ‌های فشاری پنوماتیک هستند که برای جلوگیری از ابتلای افراد به بیماری ترومبوز ورید عمقی طراحی شده‌اند که یک بیماری کشنده به حساب می‌آید. پمپ‌های فشاری دی وی تی سبب ایجاد فشار میشوند تا جریان خون در سیستم وریدی اندامها افزایش یابد و لخته خون ایجاد نشود. افرادی که بیشتر مستعد ابتلا به ترومبوز می‌باشند افرادی هستند که به تازگی عمل جراحی انجام داده‌اند یا در طول روز کم تحرک و بی‌تحرک هستند.

آمبولی چیست و چگونه ایجاد میشود ؟

کم تحرکی طولانی مدت اغلب سبب جمع‌شدن خون در اطراف دریچه‌های وریدی میشود که گردش خون را کند می‌کنند. عدم وجود جریام خون مناسب سبب ایجاد لخته خون میشود. ویتالیتی مدیکال طیف وسیعی از دستگاه‌های DVT مختلف را جهت جلوگیری و اجتناب از تاثیرات و عوارض ترومبوز ورید عمقی پیشنهاد میکند. در زیر لینک‌ سریعی قرار داده شده است که خلاصه‌ای از رتبه‌بندی‌ مقایسه‌ای پمپ‌های DVT ویتالیتی مدیکال را دربردارد.

ترومبوز ورید عمقی یا همان DVT چیست؟

ترومبوز ورید عمقی یک لخته‌ی خون است که در وریدی موجود در اعماق اندامهای بدن ایجاد میشود. آنچه که حائز اهمیت است تشکیل یک ترومبوز در سیستم وریدی عمیق است که در صورت عدم درمان میتواند منجر به آمبولی ریوی غیرکشنده یا حتی کشنده شود. در سال 1988، ژورنال انجمن پزشکی آمریکا گزارش کرد که هرسال تقریبا 2 میلیون آمریکایی از ترومبوز ورید عمقی رنج میبرند و این بیماری قلبی عروقی، پس از بیماری حاد کرونر و سکته، رتبه سوم را دارد. ترومبوز ورید عمقی یا DVT یک بیماری مهم مربوط به سلامتی است که سالانه از هر 1000 نفر یک نفر را درگیر میکند. این بیماری ممکن است بدون علامت باشد یا تورم و درد ایجاد کند و منجر به عوارض بالقوه‌ی کشنده شود. در بیشتر موارد، این لخته داخل یکی از رگهای عمقی ران یا پایین پا ایجاد میشود.

وریدها رگهای خونی‌ای هستند که خون تهی از اکسیژن و ضایعات را به قلب برمی‌گردانند. وریدهای موجود در پاهای شما دریچه‌های ریزی دارند که باعث میشود خون به سمت قلب حرکت کند. اما ترومبوز ورید عمقی ممکن است به یک یا چند نوع از این دریچه‌ها آسیب برساند. این آسیب سبب میشود که دریچه‌ها ضعیف شده یا نشتی داشته باشند. هنگامی که چنین اتفاقی رخ دهد، خون شروع به جمع‌شدن در پاها میکند. همچنین اگر افراد برای مدت طولانی بی‌تحرک باشند نیز ممکن است مبتلا به ترومبوز ورید عمقی (DVT) شوند. حرکت عضلات پاها سبب میشود خون با انقباض عضلات، در داخل وریدها به گردش در بیاید. هنگامی که در اثر بی‌تحرکی فرد، خون با سرعت بسیار اندکی در داخل وریدها به گردش درمی‌آید، خطر بالای چسبیدن سلولهای خون به یکدیگر و ایجاد لخته‌ای خطرناک وجود خواهد داشت.

کاربرد فشرده‌سازی پنوماتیک مکانیکی سبب افزایش گردش خون و بالا رفتن عملکرد فیبرینولایتیک سیستمیک جهت جلوگیری از ترومبوآمبولی وریدی میشود. گردش خون بهتر به پیشگیری از ترومبوز کمک میکند. فشرده‌سازی پنوماتیک دارای عوارض جانبی کمی است، به عنوان یک گزینه مهم برای پیشگیری شیمیایی شناخته میشود و از بیمارانی که با خطر خونریزی بیش از حد مواجه هستند، حمایت میکند. این فشرده‌سازی پا از طریق پمپ همچنین سبب از جمع‌شدن پلاکت خون جلوگیری میکند که یکی از دلایل اصلی ابتلا به DVT است.

آناتومی و ساختار دستگاه فشرده‌سازی DVT برای پیشگیری از ابتلا به ترومبوز ورید عمقی

مزایای دستگاه پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی

• تسریع جریان خون
• کاهش فیلتراسیون مویرگی
• افزایش جریان خون
• افزایش فشار جزئی اکسیژن در پوست
• نرمال‌سازی چسبندگی اندوتلیای لکوسیت‌ها
• استحکام اتصالات داخل سلولی
• بازیابی تغییرات ساختاری در میوسیت‌های مدیایی موجود در وریدهای برش‌داده‌شده
• درمان بیماری مزمن وریدی
• درمان زخم وریدی
• درمان رگ‌های واریسی
• درمان سندروم پساترومبوز
• جلوگیری از ترومبوز ورید عمقی یا لخته شدن خون
• بدون درد است، مگر این که علت زمینه‌ای دیگری برای درد وجود داشته باشد
• جلوگیری از ایستایی وریدی
• هیچ عارضه جانبی مشترکی در با داروهای رقیق کننده‌ی خون ندارد

معایب پمپ (دستگاه) ترومبوز ورید عمقی پا (DVT)

• بایستی توسط خود بیمار یا فرد ارائه دهنده‌ی خدمات پزشکی به شیوه‌ای صحیح و مناسب به کار برده شود.
• مسائل و مشکلات مربوط به مطابقت با بیمار
• عمل جراحی زانو یا پا سبب محدودشدن سایز یا طول آستین میشود. تنها در چنین مواردی استفاده از آستین پا امکان پذیر است.
• تجربه نوعی ناراحتی در برخی افراد
• برخی افراد زخم شدن پوست و التهاب را تجربه میکنند
• برخی افراد آسیب‌دیدگی عصب (نورونها) را تجربه میکنند (نادر است)
• برخی افراد زخمهای ناشی از فشار و خونمردگی را تجربه میکنند (نادر است)
• تعریق ناحیه‌ی زیر آستین فشرده‌سازی
• احساس گرمای بیش از حد در زیر آستین

چگونه بهترین پمپ‌های DVT را انتخاب کنیم؟

پیوستار پمپ‌های ترومبوز ورید عمقی

همواره با پمپی شروع کنید که پزشک آن را توصیه کرده است. برای بیماریهای مزمن، پمپ‌های فشاری مختص تخت خواب روی سمت راست پیوستار نمایش داده شده‌اند و هرچه به سمت چپ و ابتدای این پیوستار می‌رویم، پمپ‌های لازم و ضروری را مشاهده می‌کنیم. محصولاتی که در انتهای سمت چپ این پیوستار قرار دارند (پمپ‌های دی وی تی فشار مداوم) دارای قابلیت‌های عملکردی محدود هستند اما برای اکثر بیماران تاثیرگذاری خوبی دارند. همانطور که به سمت راست این پیوستار می‌رویم، قابلیت‌های عملکردی مانند گزینه‌های درمانی شیب‌دار، متوالی، متناوب و مداوم به محصولات اضافه میشود و از محدودیتها کاسته می‌شود. این آپشن‌های پیشرفته قیمت خرید را نیز افزایش میدهند. این دستگاه‎ها اغلب اوقات با پمپ جداگانه فروخته میشوند (پمپ از گن جداست) که به شما این امکان را میدهد که گن را مطابق سایز خود انتخاب کنید. دستگاه نهایی ترکیبی از روش‌های درمانی متوالی و شیب‌دار است. محصولاتی که در انتهای سمت راست هستند، سبک‌وزن، فاقد لوله و قابل حمل و نقل هستند و کمترین قیمت خرید را دارند. اما باید توجه داشت که پمپ‌های دی وی تی قابل حمل کوتاه‌ترین طول عمر را نیز دارا هستند.

انواع پمپ‌های فشاری درمانی ترومبوز ورید عمقی (DVT)

ویژگی فشرده‌سازی مداوم، یک فشار بی‌وقفه را به گن یا آستین وارد میکند. این درمان فشاری به صورت غیرتهاجمی میزان بروز ترومبوز ورید عمقی (DVT)، آمبولی ریه (PE)، ترومبوآمبولی وریدی (VTE) و بیماری‌های کشنده‌ای از این دست را کاهش می‌دهد. اغلب اوقات، درمان مداوم از طریق استفاده از جوراب‌های فشاری صورت می‌گیرد.

پمپ‌های فشرده‌سازی متوالی (SCD) از یک پمپ فشاری استفاده میکنند که دارای آستین، بازو، ران یا پا است و چند کیسه هوا به همراه دارند که دور اندام موردنظر می‌پیچند و یکی پس از دیگری از هوا پر می‌شوند. این تورم پی در پی که طی آن، ابتدا کیسه‌های تحتانی از هوا پر می‌شوند، و سپس کیسه‌های میانی و در آخر هم کیسه‌های بالایی، عملکردی مشابه راه رفتن دارد و به جلوگیری از تشکیل لخته‌های خون کمک می‌نماید. بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمیقی هستند بایستی زیر نظر پزشک خود، تحت فشاردرمانی در حالت ایستاده یا خوابیده قرار بگیرند.

پمپ‌های فشرده‌سازی گرادیان یا تدریجی (GCD) از فشرده‌سازی تدریجی استفاده می‌کنند تا خون وریدی را وادار به گردش مجدد نمایند. این دستگاه‎ها به اندام‌های تحتانی مانند پاها، مچ پاها، ساق پا و قسمت فوقانی پا فشار وارد می‌کنند تا بدن وادار به گردش خون شود و از لخته‎‌شدن خون جلوگیری شود.

با فشرده‌سازی تدریجی، فشار وارده بر انتهای دیستال پا بیشتر می‌شود و هرچه به قسمت پروگزیمال پا نزدیکتر شوید، فشار به تدریج کاهش می‌یابد. این فشار که در بخش دیستال زیاد بوده و در بخش پروگزیمال کاهش می‌یابد سبب افزایش جریان خون به بخش بالایی بدن و به طرف قلب می‌شود. فشرده‌سازی گرادیان با جوراب‌های فشاری ترومبوز ورید عمقی و یا توسط آستین‌های پمپ ترومبوز ورید عمقی انجام می‌شود.

فشرده‌سازی متناوب، آستین‌ها را باد کرده و بعد به آرامی تخلیه و شل می‌شود. این چرخه‌ی بادشدن و خالی‌شدن بارها تکرار می‌شود تا به حرکت خون در رگ‌ها به سمت بخش‌های بالایی بدن کمک کند. این نوع فشرده‌سازی همچنین سبب آزادشدن طبیعی موادی در جریان خون شما می‌شود که به جلوگیری از لخته‌شدن خون کمک می‌کنند. در طول بخش آرامش این چرخه (خالی‌شدن کیسه‌های هوا)، اکسیژن و خون سرشار از مواد مغذی بع جریان‌یافتن در اندام تحت درمان ادامه می‌دهد. فشرده‌سازی متناوب ترومبوز ورید عمقی یک ابزار مناسب برای جلوگیری از ابتلا به ترومبوز ورید عمقی (DVT)، آمبولی ریه (PE) و ترومبوآمبولی وریدی (VTE) است.

پمپ‌ فشرد‌سازی انجمادی یا فشرده‌سازی انجمادی با جریان مداوم (CDC) ترکیبی از فشاردرمانی و انجماد درمانی (کرایوتراپی) است. این دستگاه از یک آستین فشرده‌سازی استفاده می‌کند که دارای آب سرد با جریان مداوم برای کاهش و جلوگیری از تورم است. آب سرد همچنین اثر ضد درد ملایمی را ایجاد می‌کند. این روش درمانی که اغلب بعد از جراحی ران و زانو مورد استفاده قرار می‌گیرد، تورم را سرکوب کرده و ریسک تشکیل لخته‌ی خون را کاهش می‌دهد.

روش درمانی فشرده‌سازی متوالی و مداوم، فشاری یکنواخت و متوالی را فراهم می‌کند. این روش درمانی دارای یک عدد آستین است که فشار یکنواخت و متوالی را از یک عدد پمپ منتقل می‌کند.

فشرده‌سازی متوالی گرادیان پا سبب افزایش جریان خون شده و ترشح مایع خارج سلولی را بالا می‌برد. این دستگاه‌های فشرده‌سازی تدریجی چرخه‌های هوای فشرده را با فشار قابل تنظیم فراهم می‌کنند. پمپ گن‌ها را پر و خالی از هوا می‌کند تا خون گردش یابد و از پا به قسمتهای بالایی بدن برود. فشار در انتهای دیستال پا بالاتر از فشار در انتهای پروگزیمال است. این فشار به صورت تدریجی در انتهای دیستال افزایش یافته و کم کم به سمت بالا و انتهای پروگزیمال پا می‌رود، تازمانی که تمامی بخش‌‌های گن پر از هوا شوند. سپس کل بخش‌ها به صورت همزمان خالی از هوا می‌شوند.

فشرده‌سازی تدریجی یا درجه‌بندی‌شده از چند کیسه‌ی متعدد برای فشرده‌کردن اندام استفاده می‌کند، این کار مانند دوشیدن شیر تدریجی و نقطه به نقطه است. آستین‌ها متوالی و پی‌درپی هستند زیرا دورترین کیسه هوا قبل از همه پر می‌شود و دورترین کیسه هوا در آخر پر می‌شود و اینها درجه‌بندی‌شده هستند چرا که دورترین کیسه هوا با بالاترین فشار ممکن پر می‌شود و نزدیکترین کیسه هوا با کم‌ترین فشار ممکن پر می‌شود. آستین‌های فشرده‌سازی‌ای که حالت متوالی ندارند یا تک محفظه‌ای هستند تنها متشکل از یک گن تک محفظه‌ای هستند که پر و خالی میشود.

گن‌های فشاری چندبخشی یا چند محفظه‌ای سبب می‌شوند که کیسه‌های هوا به صورت پی‌در‌پی پر و خالی شوند تا خون و مایعات به سوی اندام‌های بالایی گردش پیدا کنند. آستین‌های چندمحفظه‌ای و پمپ‌هایشان مزایای بیشتری نسبت به آستین‌های تک محفظه‌ای دارند.

پمپ‌های فشاردرمانی کالیبره‌شده، فشار معینی را به صورت مجزا به هر بخش از گن وارد می‌کنند. معمولا تعداد بخش‌های آنها مابین سه الی هشت عدد است. طول و تعداد چرخه‌های تورم (باد شدن) نیز قابل تنظیم هستند و سبب می‌شوند که بیشترین کنترل برروی روش درمانی اعمال‌شده به بیمار وجود داشته باشد. این سیستم‌ها سبب می‌شوند که بتوان محل و شدت فشرده‌سازی را به صورت دستی کنترل کرد تا با میزان تحمل و شرایط ناحیه‌ی تحت درمان بیمار سازگار باشد. با استفاده از فشار گرادیان کالیبره‌شده که می‌توان فشار را برای هر بخش برنامه‌ریزی کرد، حالتی مشابه عملکرد طبیعی سیستم گردش خون بدن فراهم می‌شود. برخی از پمپهای ترومبوز ورید عمقی، چرخه‌های فشرده‌سازی را برای هر بیمار به صورت خودکار تنظیم می‌کنند، از این نوع دستگاه‌ها می‌توان به مدل Kendall SCD 700 Smart Compression Controller اشاره کرد.

فشرده‌سازی پیرامونی نوعی فشار مستقل از موقعیت را به تمام نقاط پا وارد می‌کند. فشار پیرامونی سبب می‎‌شود که با استفاده از آستین‌های پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی که به طور خاص طراحی شده‌اند، یا توسط گن‌های فشاری مکانیکی، ریسک ابتلا به ترومبوآمبولی وریدی نیز کاهش یابد.

فشرده‌سازی غیرفعال شامل آستین‌هایی برای بازو یا جوراب‌های فشرده‌سازی‌ای است که تا بالای زانو و ران را میپوشانند. جوراب‎های الاستیک فشار مداوم و اغلب یکنواخت (فشار یکسان در سراسر جوراب) و یا فشاری درجه‌بندی‌شده (فشار بیشتر در انتهاب دیستال و فشار کمتر در انتهای پروگزیمال) را به ناحیه‌ی تحت درمان وارد میکنند. جوراب‌های ضدآمبولی نیز در دسترس هستند تا به کنترل تجمع وریدی و لنفی کمک نمایند. جوراب درمانی به کاهش احتمال بروز ترومبوز ورید عمقی کمک میکند و جزو نخستین درمانهای فشاری به حساب می‌آید.

فشار فعال شامل فشرده‌سازی پنوماتیک خارجی با استفاده از پمپ فشرده‌سازی دی‌وی‌تی (ترومبوز ورید عمقی) است که دارای گن‌هایی برای بازو یا پا می‌باشد. این پمپ‌های ورید پا و پمپ‌های پا دومین دسته از ابزارهای فشاردرمانی برای پیشگیری از ابتلا به ترومبوز ورید عمقی به حساب می‌آیند.

پمپ‌های فشرده‌سازی غیرکالیبره‌شده معمولا شامل یک کنترل فشار واحد برروی قسمت دیستال هستند. سپس پمپ همانطور که با بالارفتن باد می‌کند، فشار پایدار مشابهی را به هر بخش اعمال می‌کند.

پمپ‌هایی که قابلیت برنامه‌ریزی دارند این امکان را فراهم می‌کنند که بتوان مقدار فشار وارده به هر بخش از گن و بازه زمانی آن را کنترل کرد. این ویژگی سبب می‌شود که بیماران یا پزشکان جلسه‌ی درمانی راحتی را ترتیب دهند که نیازهای فردی را مطابق شرایط بیمار به بهترین وجه فراهم نماید.

پمپ‌هایی که قابلیت برنامه‌ریزی ندارند و پمپ‌هایی که قابل تنظیم نیستند فشار پایداری را وارد می‌کنند که قابل کنترل نیست. این نئع پمپ‌ها برای بیماران دردسرساز هستند، به ویژه هنگامی که بیمار نتواند چنین فشار پایداری را تحمل کند.

دستگاه‌های فشرده‌‌سازی متوالی (SCD) از آستین‌هایی استفاده می‌کنند که کیسه‌های متعددی دارند و توسط هوای پمپ‌شده از پمپ فشرده‌سازی پنوماتیک متناوب باد می‌شوند. ابتدا کیسه هوایی پر می‌شود که در دورترین نقطه از بالونهای قلب قراردارد، و سپس به صورت چرخه‌ای متوالی، دورترین کیسه هوای بعدی پر می‌شود تا در نهایت خون به سمت اندام‌های فوقانی جریان یابد. هر کیسه هوایی که پر می‌شود فشار را به صورت متوالی بر بخشهای مختلف وارد می‌کند که این امر سبب به گردش درآمدن خون از پا به سایر اندامهای فوقانی می‌گردد. این توالی، سبب بهبود گردش خون در اندامهای بیمارانی می‌شود که در معرض خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی یا آمبولی ریه هستند. پمپ‌های ترومبوز ورید عمقی متوالی از محبوبیت بالایی برخوردارند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص انواع مختلف پمپ‌های فشرده‌سازی، به بخش «تفاوت میان دستگاه‌های فشرده‌سازی مداوم، متناوب، متوالی و گرادیان (تدریجی) چیست؟ » مراجعه نمایید.

دستگاه‌های قابل حمل ترومبوز ورید عمقی (DVT)

دستگاه VenaPro

دستگاه‌های قابل حمل ترومبوز ورید عمقی، امکان درمان در منزل، بیمارستان، محل کار و حتی مسافرت را فراهم می‌کنند. این نوع دستگاه‌های پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی سبب تحریک گردش خون در پاها می‌شوند تا از ایجاد لخته‌ی خون جلوگیری شود. پمپ به کاررفته در آنها در داخل گن تعبیه شده است که دور پای بیمار می‌پیچد و با قلاب و حلقه بسته می‌شود. این گن‌ها از انقباضات عضلانی طبیعی بدن تقلید می‌کنند تا جریان خون وریدی را افزایش دهند. پرفروشترین مدلها عبارتند از  Bio Compression IC1200 Vascu-Ease، DJO VenaPro، Devon Cirona 6300 و Cirona 6400. استفاده از هرکدام از این دستگاه‎های فشرده‌سازی متوالی قابل حمل بسیار آسان است و کاربردهای سریعی دارند. پمپ/ گن تلفیقی قابل حمل (combo) ارزانتر از سایر موارد است اما طول عمر کوتاهی نیز دارد.

بایستی توجه داشته باشید که پمپ‌های فشرده‌سازی مخصوص لنف ادم (Lymphedema) نیز برای پا وجود دارند. نباید از پمپ‌های لنف ادم برای درمان ترومبوز ورید عمقی استفاده نمود. در حقیقت، ابتلا به ترومبوز ورید عمقی سبب منع استفاده از دستگاه پنوماتیک مخصوص بیماری لنف ادم می‌شود.

آناتومی ترومبوز ورید عمقی

اندام‌های فوقانی

• ورید شعاعی جفت‌شده
• ورید اولنار جفت‌شده
• ورید بین استخوانی
• ورید براکیال (بازویی)
• ورید آگزیلاری (زیر بغلی)
• ورید سابکلاوین (سیاهرگ زیر تیرقوه‌ای)

اندام‌های تحتانی

• ورید مشترک رانی (فمورال)
• ورید عمقی رانی (فمورال)
• ورید سطحی رانی (فمورال)
• ورید پولپیتئال
• ورید تیبیال قدامی (درشت‌نی قدامی)
• ورید تیبیال خلفی (درشت‌نی پسین)
• ورید پرونئال

 پمپ پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی برای چه افرادی مناسب است؟

• بیماران بی‌تحرک
• بیمارانی که دارای سابقه‌ی ابتلا به ترومبوز ورید عمقی یا امبولی ریه می‌باشند
• بیماران بدحال بستری در بخش مراقبتهای ویژه (آی‌سی‌یو)
• بیمارانی که دچار سکته مغزی و فلج اندام تحتانی شده‌اند
• بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب پیشرفته (CHF)
• افراد مبتلا به سرطان فعال
• افراد مبتلا به نارسایی حاد تنفسی
• افراد مبتلا به ترومبوفیلیا
• افرادی که اخیرا تحت جراحی قرارگرفته‌اند یا تروما داشته‌اند
• افراد دارای اضافه‌وزن
• افرادی که تحت هورمون درمانی قرار دارند

موارد منع استفاده از دستگاه‌های مکانیکی پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی

• افرادی که به دلیل بیماری‌های عروق محیطی دچار ایسکمی اندام شده‌اند
• افرادی که مشکلات پوستی دارند

عوارض ابتلا به ترومبوز ورید عمقی

عدم پیشگیری از ابتلا به ترومبوز ورید عمقی در بیماران بستری در بیمارستان خطر تشکیل لخته‌ی خون را در آنان افزایش می‌دهد. عوارض ابتلا به ترومبوز ورید عمقی عبارتند از:

آمبولی ریه – این اتفاق در یک سوم بیماران مبتلا به ترومبوز ورید عمقی رخ می‌دهد. آمبولی ریه می‌تواند کشنده باشد. این عارضه حتی پس از درمان نیز ممکن است سبب فشار خون ریوی در بیماران شود.

سندروم پساترومبوز – نشانه‌های سندروم پساترومبوز عبارتند از تورم اندام، درد، تغییر رنگ، خارش و ایجاد زخم.

درمان‌های پیشگیری‌کننده‌ی مکانیکی

• فشرده‌سازی پنوماتیک متناوب
• جوراب‌های فشرده‌سازی تدریجی (درجه‌بندی‌شده)
• پمپ ورید پا

پرسش‌های متداول

• دستگاه DVT (ترومبوز ورید عمقی) چیست؟

پمپ ترومبوز ورید عمقی یک دستگاه فشرده‌سازی پنوماتیک است که به صورت غیرتهاجمی سبب افزایش گردش خون در اندام‌های بدن می‌شود. گن‌ها اطراف بازو، ران یا پا را فرا می‌گیرند و به پمپ متصل می‌شوند، پمپ نیز فشار را به اندام مورد نظر وارد می‌کند. این فشار سبب بهبود جریان خون و کاهش خطر تشکیل لخته‌ی خون می‌گردد.

• فشرده‌سازی چگونه از تشکیل لخته‌ی خون جلوگیری می‌کند؟

ایجاد فشار برروی بازو یا پا سبب می‎شود که خون در اندام‌های بدن جمع نشود. فشرده‌سازی مکانیکی به بهبود گردش خون وریدی و کاهش خطر لخته شدن خون کمک می‌کند. آستین‌های کمکی، دستکش یا چکمه‌های بادی گردش خون را تحریک می‌کنند تا خطر آمبولی ریوی و ترومبوز ورید عمقی را کاهش دهند. فشار ناشی از تورم، خون را از اندام‌ها خارج کرده و به داخل تنه برمی‌گرداند.

• پمپ ترومبوز ورید عمقی چگونه کار می‌کند؟

بیماری که توانایی حرکت ندارد ممکن است از «چکمه‌های فشرده‌سازی پنوماتیک برای جلوگیری از ترومبوز ورید عمقی استفاده کند». این چکمه‌ها دارای یک پمپ هستند و به یک یا هر دو پا متصل می‌شوند، در واقع این چکمه‌ها مشابه پارچه‌هایی هستند که دور پا می‌پیچند و دارای یک لایه‌ی نازک کیسه‌مانند هستند که به طور متناوب باد می‌شوند تا پاها را فشار داده و خون را رو به بالا برانند. انواع مختلفی از این محصولات وجود دارد که برای استفاده بر روی ساق پا، یا ران و ساق پا به طور همزمان کاربرد دارند.

فشرده‌سازی متناوب سبب می‌شود که خون از رگهای خونی کوچکتر به رگهای عمقی (ورید عمقی) و از آنجا نیز به وریدهای ران جریان یابد. افزایش سرعت جریان خون سبب کاهش استاز و احتقان وریدی می‌شود، فاکتورهای انعقادی فعال‌شده را از بین برده و سبب فیبرینولیز (لخته گشایی) می‌شود. این فشرده‌سازی سبب کاهش اتساع و گرفتگی رگ می‌شود که آن نیز به نوبه‌ی خود سبب کاهش ریسک آسیب به لایه‎ی اندولتیال می‌گردد.

• چگونه باید از ابتلا به ترمبوز ورید عمقی جلوگیری کنیم؟

اگر اضافه وزن دارید، وزن خود را کاهش دهید.

در طول روز فعالیت بدنی و تحرک داشته باشید.

روزانه دو مرتبه پیاده روی کنید و راه بروید.

از نشستن و عدم فعالیت طولانی مدت خودداری کنید.

به طور مرتب ورزش کنید.

از پزشک خود بخواهید تا داروهای رقیق‌کننده‌ی خون یا جورابهای فشرده‌سازی را برایتان تجویز کند تا از لخته‌شدن خون شما جلوگیری شود.

• پس از عمل جراحی، نوعی شیء باند مانند را روی پا می‌گذارند، آنها چه هستند؟

پمپ‌های ورید عمقی (DVT) یا دستگاه‌های فشرده‎سازی متناوب پنوماتیک به جلوگیری از تشکیل لخته‌ی خون در ورید عمقی پا کمک می‌کنند. این دستگاه‌ها از آستین‌ها یا پاهایی استفاده می‌کنند که دارای کیسه‌هایی در اطراف قسمت پا و ساق هستند که پر از هوا می‌شوند تا فشاری را به پاهای شما وارد کنند. این فشار سبب افزایش جریان خون در عروق و وریدهای پا می‌شود و بدین ترتیب از تشکیل لخته‎ی خون جلوگیری می‌کند.

• آیا حرکت دادن پاها در هنگام نشستن به جلوگیری از لخته‌شدن خون کمک می‌کند؟

بله، هرنوع حرکت و تحرکی کمک‌کننده خواهد بود. راه رفتن بسیار مفید است. در سفرهای طولانی بهتر است پاهای خود را مرتبا حرکت دهید و عضلات ساق پای خود را ورزش دهید تا جریان خون بهبود یابد. پاپوش‌های فشرده‌سازی نیز ممکن است در به حداقل رساندن خطر ابتلا به بیمار‌های مربوط به لخه‌شدن خون کمک‌کننده باشند.

• افراد مبتلا به ترومبوز ورید عمقی باید از خوردن چه مواد غذایی اجتناب کنند؟

از خوردن کربوهیدرات زیاد و غذاهای فرآوری‌شده اجتناب ورزید.

مصرف چربی‎های ناسالم و سدیم را کاهش دهید.

از غذاهای کم چرب حاوی پروتئین بالا استفاده نمایید.

میوه و سبزیجات فراوان میل کنید.

نان غلات و حبوبات بخورید.

• آیا فشرده‌سازی واقعا درمانی موثر است؟

بله، فشرده‌سازی مکانیکی درمانی اثربخش است. این روش در پیشگیری و درمان ترومبوز ورید عمقی تاثیرگذار است. «ترومبوپروفیلاکسی در بیماران در معرض خطر می‌تواند احتمال ابتلا به ترومبوآمبولی وریدی (VTE) را به میزان 30 تا 65 درصد کاهش دهد، علاوه بر این، چنین روشی مقرون به صرفه است و عوارض مربوط به خونریزی بسیار کمی دارد.

• خطرات لخته‌شدن خون در پاها چیست؟

لخته‌ی خون در صورت عدم درمان می‌تواند خطرات جدی را به دنبال داشته باشد. ممکن است سالانه 900000 نفر در امریکا به این بیماری دچار شوند (یعنی یک یا دو نفر در هر هزار نفر). برآوردها حاکی ازآن است که شصت الی صدهزار آمریکایی بر اثر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی/ آمبولی ریه (ترومبوآمبولی وریدی نیز گفته می‌شود) می‌میرند.

10 الی 30 درصد از افراد طی یک ماه پس از تشخیص بیماری می‌میرند. در یک چهارم (25%) بیماران، مرگ ناگهانی نخستین علامت بیماری آمبولی ریه است.

در میان افراد مبتلا به ترومبوز ورید عمقی، یک سوم تا نیمی از آنان دچار عوارض طولانی مدت (سندروم پساترومبوز) می‌شوند، مانند تورم، درد، تغییر رنگ و پوسته پوسته شدن اندام آسیب‌دیده. یک سوم (حدود 33%) افراد مبتلا به ترومبوز ورید عمقی/ آمبولی ریه طی ده سال آتی، عود بیماری را تجربه می‌کنند.

تقریبا 5 الی 8 درصد از جمعیت آمریکا یکی از چند فاکتور خطر ژنتیکی را دارا هستند، که این امر به عنوان ترومبوفیلیای ارثی نیز شناخته می‌شود و در آن می‌توان نوعی نقص ژنتیکی را شناسایی کرد که خطر ابتلا به ترومبوز را افزایش می‌دهد.

• علایم ابتلا به ترومبوز ورید عمقی یا لخته‌شدن خون در پا چیست؟

تغیررنگ پا یا بازو

تورم

درد

تب

دردناک‎شدن

• آیا لخته‌شدن خون می‌تواند کشنده باشد؟

در بیماری ترومبوز ورید عمقی – این لخته‌ی خون است که می‌تواند کشنده باشد. طبق اتحاد ملی لخته خون، روزانه 274 نفر بر اثر عوارض ناشی از لخته‌ی خون فوت می‌کنند. ترومبوز ورید عمقی در رگها یا ورید عمقی مانند ورید موجود در ساق یا قسمت پایین پا رخ می‌دهد.

• آیا لازم است که پس از تشکیل لخته‌ی خون در پا، بستری شویم؟

اغلب اوقات، دوره‌ی نقاهت همراه با جراحی و بستری‌شدن در بیمارستان که سبب ایجاد یک موقعیت و حالت بدون تحرک در طولانی مدت می‌شود، خطر لخته‌شدن خون را افزایش می‌دهد. پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی در بیشتر بیمارستانها یک نگرانی رایج است. فشاردرمانی از طریق پمپ‌ها و پاپوش‎های ترومبوز ورید عمقی جزو رایجی از برنامه‌های بیمارستان‎ها برای دوران ریکاوری و بهبودی بیماران بستری است.

• آیا ترومبوز ورید عمقی کاملا قابل درمان است؟

پس از انجام معالجات پزشکی، درصورتی که هرروز راه بروید و پیاده‌روی کنید احتمال عود ترومبوز ورید عمقی بسیار اندک است. از پوزیشن‌های که در آنها به مت طولانی بی‌تحرک هستید، بپرهیزید. فعال بودن بهترین درمان در بلند مدت است.

• آیا نشستن برروی صندلی می‌تواند منجر به تشکیل لخته‌ی خون شود؟

هرنوع بی‌تحرکی طولانی مدت افراد را در معرض خطر بیشتر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی قرار می‌دهد. فعالیت، تمرین و راه رفتن می‌توانند به شما کمک تا احساس بهتری داشته باشید و سالم بمانید. حرکت عضلات در طی پیاده‌روی یا ورزش، رگها را فشرده می‌کند تا با ایجاد گردش خون مناسب سبب بهبود سیستم گردش خون شما شود. نشستن طولانی مدت گردش خون را کاهش می‌دهد.

• چه مدت باید فشاردرمانی را انجام داد؟

در بسیاری از بیماران، 20 الی 30 دقیقه فشاردرمانی که بااستفاداز جوراب و پاپوش‌های فشرده‌سازی صورت می‌گیرد، الزامی است. با این حال این مدت زمان برای هر بیمار بسته به شرایط وی متفاوت خواهد بود. رعایت دستورالعمل‎های پزشک برای بهبود سلامت گردش خون ضروری است.

• هزینه‌ی فشاردرمانی چقدر است؟

ده هفته درمان سرپایی با تجهیزات فشاردرمانی هزینه‌ی حدودی 1500 تا 3600 دلاری دارد. درمان ترومبوز ورید عمقی با پمپ‌ها و آستین‌های فشاری سبب بهبودی قابل اطمینان اکثر بیماران می‌شود و هزینه‌ی آن نیز مقرون به صرفه است.

• آیا ورزش می‌تواند به پیشگیری/ درمان ترومبوز ورید عمقی کمک کند؟

بله، ورزش می‌تواند به جلوگیری از ابتلا به ترومبوز ورید عمقی و درمان آن کمک کند. راه رفتن و پیاده‌روی در ترومبوز ورید عمقی حاد، بی‌خطر است و اغلب می‌تواند علایم شدید این بیماری را بهبود بخشد. ورزش سبب افزایش جریان خون شده و ماهیچه‎های اطراف رگهای خونی را تقویت می‌کند.

در بیمارانی که قادر به فعالیت نیستند، فشاردرمانی امری ضروری است. «فشاردرمانی متناوب با فشارهای بالا، ده دوره فشرده‌سازی به میزان سه بار در روز به همه‌ی بیمارانی که قادر به انجم اقدامات پیشگیری‌کننده جسمانی نیستند توصیه می‌شود. در آن دسته از بیمارانی که قادر به فعالیت و تحرک نیستند و افرادی که مصرف داروهای ضدانعقادی از آنها منع شده است، این تنها راه درمان است. فشرده‌سازی متناوب جایگزین جوراب‌های فشرده‌سازی ضد ترومبوز ورید عمیقی نیست، این جورابها را باید از روز بستری شدن در بیمارستان تا زمان ترخیص و همچنین در طول فشرده‌سازی پنوماتیک استفاده نمود.

خرید بهترین جوراب واریس

• آیا لخته‌ی خون حالتی مانند کشیدگی عضله دارد؟

لخته‌ی خون شباهتی زیادی به گرفتگی پا، کشیدگی عضله یا «اسب چارلی» دارد. علاوه بر این، ممکن است پای شما متورم شده و نسبت به لمس حساس شود. بسیاری از بیماران مبتلا به ترومبوز ورید عمقی از احساس داغی شدید و تاحدودی تغییر رنگ اندام درگیر شکایت دارند. این علایم لخته‌ی خون مشابه گرفتگی عضله یا اسب چارلی هستند. ممکن است تورم، تغییر رنگ جزئی و احساس داغی در پا یا بازو نیز وجود داشته باشد.این علایم یا نشانگان هشدار نشان‌دهنده‌ی حالت شدید بیماری هستند و در صورت مشاهده‌ی آنها بهتر است هرچه زودتر با پزشک خود تماس بگیرید تا شما را ویزیت کند، زیرا ممکن است نیازمند درمان فوری باشید.

• چگونه می‌توان لخته‌ی خون موجود در پا را در خانه درمان کرد؟

ابتدا برای تشخیص حرفه‌ای به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است جوراب‌های فشرده‌سازی را برای شما تجویز کند که فشرده‌سازی گرادیان (شیب‌دار) را ارائه می‌دهند، بدین صورت که فشار در پای شما بالاتر است و در بخش‌های بالاتر پا این فشار کاهش می‌یابد. این جوراب‌ها با جلوگیری از جمع شدن و لخته شدن خون سبب بهبود گردش خون می‌شوند. همچنین ممکن است پمپ فشرده سازی ترومبوز ورید عمقی که دارای آستین‌های مخصوص پا است برای شما مفید باشد، زیرا فشار قابل تنظیمی را برای جلوگیری از تشکیل لخته و ایجاد ترومبوز ورید عمقی فراهم می‌کند. هنگامی که در خانه هستید، بالا بردن پاها حرکتی بسیار مفید است. روزانه پیاده روی کنید، به گونه‌ای که پاهای شما حرکت داشته باشند. ایستادن روی نوک انگشتان خود به مدت یک یا دو دقیقه که چند مرتبه در روز انجام شود به انقباض رگ‌های خونی کمک می‌کند، و این انقباض نیز سبب بهبود گردش خون می‌شود.

• آیا وجود لخته‌ی خون درپا سبب احساس درد مداوم می‎‌شود؟

لخته‌ی خون اغلب سبب تورم، حساسیت و احساس درد می‌شود. سفتی در اندام درگیر، به همراه علایم مداومی که مشابه گرفتگی عضلات هستند معمولا پس از ایجاد لخته‌ی خون در بدن احساس می‌شوند. راه رفتن هم ممکن است برای فرد دشوار باشد. این علایم نشان‌دهنده‌ی ابتلا به ترومبوز ورید عمقی هستند.

• لخته‌ی خون در کدام قسمت پا تشکیل می‌شود؟

ساق و بخش پایینی پا متداولترین مکان برای تشکیل لخته‌ی خون است. خونی که به قلب بازمی‌گردد باید مقاومت بیشتری در برابر جاذبه‌ی زمین داشته باشد. ممکن است دریچه‌های موجود در عروق خونی به اندازه‌ی کافی خوب عمل نکنند و خطر لخته‌شئن خون را افزایش دهند. لخته‌های خون سبب تورم و درد می‌شوند. لخته‌ی خونی که به حرکت درآمده و وارد ریه‌ها می‌شود، سبب ایجاد نوعی بیماری شدید می‌شود که اغلب اوقات نیز کشنده است. لخته‌های خون همچنین می‌توانند در بازوها تشکیل شوند که البته احتمال آن اندک است. برای جزئیات بیشتر بخش آناتومی ترومبوز ورید عمقی را ملاحظه نمایید.

• پس از انجام عمل جراحی، چقدر طول می‌کشد که فرد به ترومبوز ورید عمقی مبتلا شود؟

پس از عمل جراحی، دوره‌ی بحرانی‌ای که ممکن است فرد طی آن دچار ترومبوز ورید عمقی شود حدود 2 الی 10 روز است. جراحی ارتوپدی لگن یا زانو خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی را تا حد زیادی بالا می‌برد. بیمارانی که جراحی ارتوپدی داشته‌اند تا حدود 3 ماه پس از عمل همچنان در معرض ابتلا به ترومبوز ورید عمقی قرار دارند. پزشک ممکن است پیشگیری به روش شیمیایی یا مکانیکی را تجویز نماید. درمانهای شیمیایی تهاجمی هستند اما درمانهای مکانیکی، موضعبی و غیرتهاجمی می‌باشند. درمانهای مکانیکی ممکن است شامل جورابهای فشرده‌سازی و پمپ فشرده‌سازی پنوماتیک آستین‌دار باشند.

• آیا می‌توان با وجود ابتلا به ترومبوز ورید عمقی در پا، به مسافرت‌های هوایی رفت؟

یگ مسافر هواپیمایی که از قبل مبتلا به ترومبوز ورید عمقی بوده باشد در معرض خطر بالای ابتلای مجدد به ترومبوز ورید عمقی در حین پرواز است. هر فردی که اخیرا تحت درمانهای مربوط به ترومبوز ورید عمقی قرار گرفته است باید حداقل 4 هفته صبرکند و پس از آن به مسافرت هوایی برود. از پزشک خود بپرسید که آیا می‌توانید به مسافرت بروید و در حین سفر باید چه اقداماتی انجام دهید تا از بروز ترومبوز ورید عمقی جلوگیری شود.

درصورتی که قبلا ابتلای شما به ترومبوز ورید عمقی تایید شده است یا دارای سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به این بیماری هستید، در معرض خطر بالای ابتلا به ترومبوز ورید عمقی یا عود آن در حین پرواز قرار دارید… برخی متخصصین توصیه می‌کنند که حداقل پس از گذشت 4 هفته از ابتلا به ترومبوز ورید عمقی یا آمبولی ریه به مسافر هوایی بروید، اما بایستی با پزشک خود نیز مشورت نمایید.

• فشاردرمانی چه کاری انجام می‌دهد؟

فشاردرمانی یک روش غیرتهاجمی و موثر برای افزایش جریان خون و جلوگیری از ابتلا به ترومبوز ورید عمقی است. طی این روش، معمولا در اندام تحتانی فشرده‌سازی انجام می‌شود تا گردش خون شدت بگیرد. واردکردن فشار به بخش پایینی پا، مچ و ساق از طریق استفاده از آستین‌های فشاری صورت می‌گیرد که دارای دستگاه فشرده‌سازی DVT هستند. جوراب‌های فشرده‌سازی پمپ‌دار، دارای گن‌های فشاری و یک پمپ پنوماتیک هستند تا فشار را به گن‌های DVT وارد نمایند.

• آیا لمس ناحیه‌ی درگیر ترومبوز ورید عمقی (DVT) سبب آسیب و درد می‌شود؟

بله، ترومبوز ورید عمقی معمولا علایمی چون احساس درد، تورم و حساسیت پوست به لمس در ناحیه‌ی عروق درگیر است. اغلب اوقات تغییر رنگ کبودمانند در نزدیکی ناحیه‌ای که لخته خون در آن وجود دارد مشاهده می‌شود.

• پزشکان چگونه لخته‌شدن خون را بررسی می‌کنند؟

سونوگرافی ابزاری برای تشخیص ترومبوز ورید عمقی یا لخته‌ی خون در عروق پا یا بازو است. سونوگرافی یک آزمایش غیرتهاجمی به حساب می‌آید. گاهی اوقات انجام آزمایش ونوگرافی رنگی، که روشی تهاجمی است، برای ارائه‌ی نتایج دقیق‌تر الزامی است. برخی اوقات نیز انجام آزمایشات هزینه‌بردار‌ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) امری ضروری تلقی می‌شود.

• ریسک فاکتورها (عوامل خطرزا) در ابتلا به ترومبوز ورید عمقی کدام‌اند؟

بایستی ریسک فاکتورهای مختلفی را در ارزیابی میزان خطر ابتلای فرد به ترومبوز ورید عمقی (DVT) در نظر بگیرید. گرچه هیچ معیار مشخصی برای تمایز میزان خطر کم، متوسط و زیاد ابتلا به ترومبوز ورید عمقی وجود ندارد، اما قانونی به نام «هرچه بیشتر، خطرناک‌تر» وجود دارد که نشان می‌دهد هرچه فرد ریسک‌ فاکتورهای بیشتری را داشته باشد، بیشتر در معرض ابتلا به ترومبوز ورید عمقی قرار دارد، این ریسک فاکتورها عبارت‌اند از:

سن بالای 40 سال

سابقه‌ی مشکلات وریدی

چاقی

عدم تحرک

انجام جراحی‌های طولانی‌مدت

ابتلا به بیماری‌های بدخیم (بدخیمی)

نارسایی احتقانی قلب

آریتمی قلبی

جراحی که در آن، ترومبوآمبولی یک عارضه‌ی شایع است.

از میان این عوامل خطر، دو مورد اول از همه مهم‌تر هستند – یعنی سن بالای 40 سال و سابقه‌ی مشکلات وریدی. ممکن است بسیاری از بیماران، حداقل تعدادی از این ریسک فاکتورها را داشته باشند. ترومبوز ورید عمقی و عوارض آن – نارسایی مزمن وریدی و آمبولی ریه – بسیار شایع است. در واقع، هر سال در ایالات متحده‌ی آمریکا، دو میلیون مورد ابتلا به ترومبوز ورید عمقی، هشتصد هزار مورد نارسایی مزمن وریدی و ششصد هزار مورد آمبولی ریه تشخیص داده می‌شود. بسیاری از این بیماران با جوراب‌های فشرده‌سازی که دارای درجه‌بندی مقدار فشار هستند و یا دستگاه‌های فشرده‌سازی پنوماتیک تحت درمان قرار می‌گیرند.

• بهترین روش درمان ترومبوز ورید عمقی (DVT) چیست؟

در صورتی که اقدامات پیشگیرانه صورت نگیرد، حدود 70% بیمارانی که تحت عمل جراحی مفصل بزرگ ران قرار گرفته‌اند به ترومبوز ورید عمقی مبتلا خواهند شد. شواهد زیادی وجود دارد که حاکی از کاهش میزان ابتلا توسط استفاده از هپارین با دوز کم می‌باشد، اما خطر خونریزی گسترده را نیز بالا می‌برد. این عارضه در خصوص هپارین‌های جدید با وزن ملکولی اندک نیز صدق می‌کند. علاقه به روشهای پیشگیری مکانیکی رو به افزایش است، زیرا چنین روشهایی ممکن است به اندازه‌ی استفاده از هپارین موثر واقع شوند و در عین حال عوارض کمتری داشته باشند. جوراب‌های فشاری الاستیک سبب کاهش قطر رگ‌ها و همچنین افزایش سرعت بازگشت خون وریدی می‌شوند. تحریک الکتریکی عضلات پا نیز سرعت بازگشت خون وریدی را بالا می‌برد اما دردناک است و پس از عمل بیمار نمی‌تواند به راحتی آن را تحمل نماید. تعدادی سیستم وجود دارند که فشرده‌سازی پنوماتیک متناوب انجام می‌دهند. این سیستم‌ها و ابزارها به تخلیه‌ی رگ‌ها و همچنین آزادسازی فاکتورهای اندولتیال محرک فیبرینولیز کمک می‌کنند، اما سبب بازتولید سازوکارهای فیزیولوژیکی بازگشت خون وریدی نمی‌شوند. کشف یک پمپ فیزیولوژیکی در پا که با صاف‌کردن قوس پا فعال می‌شود، سبب توسعه‌ی دستگاهی شده که قادر است فشرده‌سازی کف پا را به صورت متناوب فراهم نماید. در چنین حالتی، اثرات همودینامیکی پیاده‌روی شبیه‌سازی و تکرار می‌شوند و نشان داده شده است که خون وریدی‌ را با نیروی کافی به سوی قلب روانه می‌کند تا بر کاف اطراف ماهیچه‌‌ی ساق پا که با فشار 100 میلی‌متر جیوه متورم شده است، غلبه نماید. دانشمندان و مبتکران از فیبوگرافی فلوروسکوپی استفاده کرده‌اند تا نشان دهند که این فشرده‌سازی متناوب که توسط پمپ وریدهای پا اعمال می‌گردد سبب می‌شود که در رایج‌ترین ناحیه‌ی تشکیل ترومبوز در بدن، جریانی متلاطم در کیسه‌های هوای دریچه‌ها به وجود آید. آنان همچنین نشان داده‌اند که استفاده از این دستگاه با کاهش مقاومت محیطی سبب افزایش خون بافتی و افزایش جریان شریانی می‌گردد.

سایر مطالعاتی که اخیرا صورت گرفته‌اند حاکی از آنند که نیروهای برشی اعمال‌شده بر روی سلولهای اندولتیال وریدی می‌توانند منجر به رهاسازی فاکتور شل‌کننده‌ی مشتق‌شده از اندوتلیوم شوند (EDRF). این حالت به آوران‌های شریانی منتقل می‌شود، عضلات آن‌ها را شل می‌کند و در نتیجه سبب افزایش جریان خون می‌شود. فاکتور شل‌کننده‌ی مشتق‌شده از اندوتلیوم، تجمع پلاکت‌ها را مهار کرده و تجزیه‌شده مواد را سبب می‌شود. همچنین نشان داده شده است که استفاده از دستگاه ضربه متناوب سبب کاهش ادم و درد پس از عمل می‌گردد. ادم به تنهایی ممکن است باعث کاهش جریان خون شریانی و تخلیه‌ی وریدی شود، و در عین حال، احتقان وریدی منجر به کاهش pH وریدی می‌گردد که به افزایش احساس درد منتهی می‌شود. حذف مایعات تجمع‌یافته در کاف نیز ریسک بروز فشارهای کمپارتمان و همچنین خطر بروز سندرم‌های مرتبط با کمپارتمان را کاهش می‌دهد.

• آیا مطالعات بالینی درمان ترومبوز ورید عمقی توسط پمپ‌های فشرده‌سازی را تایید می کنند؟

بله، مطالعات و پژوهش‌هایی وجود دارند که کاهش چشمگیر میزان بروز ترومبوز ورید عمقی توسط این دستگاه‌های پیشگیری‌کننده را به اثبات می رسانند. یک پژوهش نشان داد که «فشرده‌سازی متناوب پا سبب کاهش امکان بروز ترومبوز ورید پروگزیمال و همچنین ورید کاف می شود». یک پژوهش دیگر دریافت که «فشرده‌سازی پنوماتیک متناوب که در این کارآزمایی مورد استفاده قرار گرفت، روشی ایمن، اثربخش و بسیار عملی برای پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی در افرادی است که مبتلا به بیماری‌های بدخیم نیستند». یک مطالعه‌ی مقایسه‌ای درمانی نشان داد که دستگاه‌های فشرده‌سازی پنوماتیک متناوب، در مقایسه با پلاسبو (دارونما) ریسک نسبی ابتلا به ترومبوز ورید عمقی را تا 62%، در مقایسه با جوراب‌های فشرده‌سازی دارای درجه‌بندی میزان فشار تا 47% و در مقایسه با هپارین با دوز پایین تا 48% کاهش می دهند. دستگاه‌های فشرده‌سازی پنوماتیک متناوب در بیمارانی که در معرض خطر بالای ابتلا به ترومبوز ورید عمقی هستند، مانند افرادی که دارای سابقه‌ی جراحی مغز و اعضاب و عمل‌های جراحی ارتوپدی سنگین بوده‌اند، و بیمارانی که در معرض خطر متوسط ابتلا به این بیماری هستند، مانند افرادی که جراحی‌های عمومی داشته‌اند، ریسک نسبی ابتلا به ترومبوز ورید عمقی را به طرز قابل توجهی کاهش می دهند. در بیمارانی که جراحی‌های ارتوپدی سنگین داشته‌اند، میزان بروز ترومبوز ورید عمقی مشابه افرادی بود که با دستگاه‌های فشرده‌سازی پنوماتیک متناوب و وارفارین درمان شده بودند؛ با این حال، دستگاه فشرده‌سازی پنوماتیک متناوب به طرز قابل توجهی بیش از وارفارین میزان بروز ترومبوز ورید عمقی عضله‌ی کاف را کاهش داد، در حالیکه وارفارین در کاهش ترومبوز ورید عمقی پروگزیمال بهتر عمل کرد.

• دی‌وی‌تی تراپی از چه مقدار فشاری استفاده می کند؟

فشرده‌سازی پا نیازمند  فشاری است که به مقدار قابل توجهی بالاتر از فشرده‌سازی عضله‌ی کاف باشد، که معمولا 130 میلیمتر جیوه یا بیشتر است، و در مقایسه با فشار 40 میلیمتر جیوه موجود در عضله کاف، وجود مقدار کمی خون در شبکه وریدی کف پا نیاز است: حدود 20 الی 30 میلی‌لیتر، در مقایسه با 100 الی 150 میلی‌لیتری که در عضله کاف وجود دارد.

رتبه‌بندی ده برند برتر پمپ‌های درمان ترومبوز ورید عمقی:

DJO VenaPro

Kendall SCD 700

Huntleigh Flowtron ACS900

DJO VenaFlow Elite

ArjoHuntleigh Flowtron Excel

ArjoHuntleigh Flowtron Universal

Medline Hemo-Force

Devon Cirona 6300

Bio Compression Vascu-Ease

Devon Cirona 6400