آستانه‌ی درد و تحمل در افراد با فیبرومیالژی و سندرم خستگی مزمن (CFS)

آستانه‌ی درد و تحمل در فیبرومیالژی و سندرم خستگی مزمن (CFS) | بازارطب

آستانه‌ی درد در فیبرومیالژی و سندرم خستگی مزمن (CFS) پایین است. آستانه‌ی درد، نقطه‌ای است که در آن احساس درد مشخص می‌شود. این مفهوم با تحمل تفاوت دارد.

مثالی از آستانه‌ی درد، زمانی است که دندانپزشک، دندان شما را می‌تراشد. اول دردی ندارد… و بعد درد شروع می‌شود! این به آستانه‌ی درد شما بستگی دارد که در هر فرد متفاوت است.

یک مثال دیگر، کاف اندازه‌گیری فشارخون است که دور بازوی بیمار بسته شده و باد می‌شود. اول، فشار ملایمی وارد می‌شود. بعد این فشار بیشتر و بیشتر می‌شودو کسی که آستانه‌ی درد بالایی دارد، هرگز احساس ناراحتی نمی‌کند. ولی برای کسی که آستانه‌ی درد پایینی دارد، این اتفاق آزاردهنده و دردناک است.

آستانه‌ی درد و فیبرومیالژی

آستانه‌ی درد در هر فرد متفاوت است و تحقیقات نشان می‌دهند که در فیبرومیالژی، به‌طرز غیرعادی آستانه‌ی درد پایین است. به همین دلیل چیزی که در اکثر افراد دردناک نیست، ممکن است برای افراد مبتلا به این عارضه، بسیار دردناک باشد. اصطلاح پزشکی برای درد ناشی از چیزهایی که معمولاً دردناک نیستند، آلودینیا است.

در فیبرومیالژی، محققان بر آستانه‌ی درد ناشی از فشار (یعنی نقطه‌ای که در آن فشار دردناک می‌شود) متمرکز هستند. آستانه‌ی درد فشار-پایین، علت استفاده از تست tender point است؛ روشی که برای تشخیص این وضعیت کاربرد دارد.

دو مطالعه‌، این نکته را بررسی کردند که آیا پزشکان می‌توانند به‌عنوان روشی ساده برای شناسایی بیمارانی که باید از لحاظ بیماری فیبرومیالژی مورد بررسی قرار بگیرند، از کاف فشار خون استفاده کنند. هر دو مطالعه به این نتیجه رسیدند که این تقریباً روش دقیقی برا شناسایی آستانه‌ی درد فشار-پایین است.

در فیبرومیالژی معمولاً آستانه‌ی تحمل دما پایین است و به درد مربوط به آن، آلودینیای حرارتی گفته می‌شود. این درد ناشی از حساسیت به دمای بسیار گرم، بسیار سرد یا هر دو مورد است.

ممکن است علت پایین بودن آستانه‌ی درد، محرک مکانیکی باشد که این شامل حرکت چیزی روی پوست شماست. این عارضه اغلب زمانی بروز پیدا می‌کند که یک نفر به چیزهایی مانند برچسب‌های روی پیراهن حساسیت داشته باشد. ممکن است باعث شود پارچه‌های زبر و ضخیم مانند کاغذ سنباده به نظر برسند. ممکن است دست کشیدن ملایم روی پوست بیمار، برای او آزاردهنده باشد.

طبقی برخی از تحقیقات، آستانه‌ی پایین درد بخشی از سندرم خستگی مزمن باشد. دست کم یک مطالعه نشان می‌دهد که آستانه‌ی درد در این افراد پس از انجام فعالیت پایین می‌آید. این واکنش بخشی از علائم اصلی بیماری‌ها است که به آن post-exertional malaise یعنی احساس خستگی پس از فعالیت‌های روزانه گفته می‌شود.

تفاوت آستانه‌ی درد و تحمل

اصطلاح آستانه‌ی درد اغلب با تحمل درد اشتباه گرفته می‌شود (و گاهی اشتباهاً به جای یکدیگر به کار برده می‌شوند).

تحمل درد به معنای میزان دردی است که فرد پیش از دست دادن سلامتی، می‌تواند تحمل کند. آستانه‌ی درد یعنی نقطه‌ای که در آن فرد درد را احساس می‌کند. هردو مورد کاملاً شخصی و انتزاعی هستند.

تحمل درد یعنی احساس درهم‌شکستن جسمی (مثلاً بیهوش شدن یا استفراغ) یا درهم‌شکستن ذهنی (گریه کردن یا جیغ زدن غیرقابل‌کنترل).

به ظاهر، این دو مفهوم شبیه به یکدیگر هستند. بااین‌حال، شخصی که آستانه‌ی درد پایینی دارد، ممکن است تحمل درد بالایی داشته باشد و بالعکس.

شخصی را تصور کنید که به‌ندرت احساس درد دارد (آستانه‌ی بالا) و دچار آسیب‌دیدگی جدی می‌شود. از آن‌جایی که او تجربه‌ی زیادی در مقابله با درد ندارد، ممکن است تحملش کم باشد. در عین حال، کسی که مدام دچار دردهای مختلف می‌شود (آستانه‌ی پایین) ممکن است حتی در صورت بروز آسیب‌دیدگی‌های جدی و دردهای زیاد، بتواند آن را تحمل کند.

کسی که آستانه‌ی درد پایین و تحمل پایینی داشته باشد، ممکن است هر زمانی که دچار درد می‌شود به‌شدت ضعیف و ناتوان شود. از سوی دیگر، کسی که آستانه‌ی درد بالا و تحمل بالایی داشته باشد به ندرت متوجه درد می‌شود.

نکته‌ای از این وب‌سایت

افرادی که آستانه‌ی درد/یا تحمل پایینی دارند، اغلب مورد قضاوت دیگران قرار می‌گیرند. لازم است این نکته را در نظر داشته باشید که این افراد ضعیف نیستند و درمورد چیزی که حس می‌کنند، اغراق نمی‌کنند. بلکه این‌ها صرفاً واکنش‌های فیزیولوژیکی هستند که از کنترل آن‌ها خارج است.

با این وجود، سطح تحمل درد و آستانه‌ی درد به مرور زمان تغییر می‌کند. در فرد مبتلاء به فیبرومیالژی، زمانی که علائم کمتر هستند ممکن است آستانه‌ی درد در طول بهبودی با زمانی که بدن دچار التهاب شده، متفاوت باشد.