زخم وریدی پا

زخم وریدی

در بدن ما دو نوع رگ وجود دارد.

سیاهرگ: این رگها، خونی که اکسیژن خود را از دست داده، از اندام ها به قلب منتقل میکنند.
سرخرگ: خون غنی از اکسیژن را از قلب به اندام ها منتقل میکنند.

در سیاهرگ های سالم، خون به طور منظم از اندام های تحتانی مانند پا به سمت قلب جریان دارد. به علاوه، دریچه هایی در سیاهرگ ها وجود دارند که مانع بازگشت خون سیاهرگی به اندامهای تحتانی میشوند. اگر قدرت این دریچه ها کاهش یافته یا از بین برود، خون در پا جمع شده و موجب ایجاد مشکل خواهد شد. در این حالت بیماری واریس ایجاد میشود که روی سطح پوست پا هم به صورت خطوط سیاه یا کبود قابل مشاهده است. فشار خون بالا نیز موجب بازگشت خون وریدی به اندام های تحتانی و نقص عملکرد دریچه های وریدی میشود. بازگشت خون وریدی به پا موجب علائمی همچون ورم، سختی و قرمز شدن پا میشود که آسیب پوستی و ایجاد زخم را به دنبال دارد. این زخم

ریسک فاکتورهای زخم وریدی پا

چاقی
چاقی ریسک ابتلا به فشار خون بالا را افزایش میدهد که به سیاهرگ ها آسیب میرساند.
بی تحرکی
بی تحرک بودن طولانی مدت منجر به ضعف عضلات ساق پا و افزایش فشار در پا میشود.
ترومبوز سیاهرگی عمقی
لخته های خونی که در داخل پا ایجاد می شوند به دریچه های وریدی آسیب می رساند.
واریس سیاهرگی
تورم و بزرگ شدن سیاهرگها یا شکستن استخوان ها ممکن است ترومبوزیس عمیق سیاهرگی ایجاد کند.
دیابت
به دلیل ضعف گردش خون و افزایش ریسک زخم فشاری (زخم بستر)، در ایجاد زخمهای وریدی پا نقش دارد.
افزایش سن
به طور کلی، افراد سالمند گردش خون ضعیف تری دارند.
بیماری عروق محیطی
بسته شدن شریانهای پا است، که عموما به دلیل مصرف سیگار ایجاد میشود.

تشخیص زخم وریدی پا

برای تشخیص دقیق باید به پزشک خود مراجعه کنید. زخم وریدی پا بر اساس علائم و نشانه های شما و آزمایش فیزیکی پای مبتلا تشخیص داده میشود. تست های دیگری نیز ممکن است انجام شوند.

تست فیزیکی
- مشاهده وضعیت پای شما هنگام ایستادن و خوابیدن. واریس سیاهرگ در زمان ایستادن به خوبی قابل مشاهده است. زخم وریدی پا نیز در حالت خوابیده راحت تر دیده میشود.
- بررسی علائم و نشانه هایی که در ظاهر پای مبتلا ایجاد شده است.
- بررسی نبض پا که وضعیت گردش خون را در پای شما نشان میدهد.
بررسی پیشینه بیماری
پزشک یا پرستار برای یافتن علت ایجاد مشکل، با پرسیدن سوالاتی سابقه بیماری و درمان های پزشکی شما را بررسی میکنند. مثلا سابقه ابتلا به دیابت، صدمه به پا، وجود زخم یا انجام عمل جراحی که ممکن است پای شما را تحت تاثیر قرار داده باشد.
عکسبرداری از پا
با استفاده از اسکن اولتراساند، اشعه ایکس یا سی تی اسکن. با این آزمایشات وضعیت پا و استخوان ها به خوبی قابل دیدن است.

علائم زخم وریدی پا

زخم وریدی پا، یک زخم مزمن مقاوم به درمان همراه با آسیب پوستی و بافتی است. زخم پای وریدی معمولا در ناحیه داخلی پا درست بالای قوزک مشاهده میشود.

معمولا دردناک است خصوصا در صورت عفونی شدن. با استفاده از درمان مناسب درد پا قابل حل است.
تغییر رنگ یا تیره شدن پوست اطراف زخم
سخت شدن پوست اطراف زخم که ممکن است باعث حس سختی در پا و شباهت به یک بطری برعکس شود.
سوزش پا
بوی بد زخم
راش پوستی
یک ناحیه کوچک سفید و نرم که نقاط قرمز ریزی دارد.
احساس سنگینی در پای مبتلا
تورم پا
خارش ناحیه
اگزمای واریسی
خارش و آسیب پوست که با واریس وریدی در ارتباط است.

علائم عفونت زخم وریدی پا

معمولا زخم های وریدی دارای بسیاری ازا نواع باکتریها هستند. اما تا زمانی که این باکتریها شروع به تقسیم نکرده باشند، عفونت ایجاد نشده و نیازی به مقابله با این باکتریها نیست. زخم وریدی پا نسبت به عفونت حساس است. نشانه های عفونت زخم وریدی شامل موارد زیر میباشند.

افزایش شدت درد.
افزایش دمای پا تا ۳۸ درجه یا بالاتر.
ایجاد یک ناحیه قرمز، حساس و درناک که به سرعت در اطراف زخم در حال گسترش است.

آیا ابتلا به زخم وریدی پا قابل پیشگیری است؟

تا ریسک فاکتورهای زخم پای وریدی برطرف نشود، احتمال ایجاد این بیماری همچنان وجود دارد. چندین راه برای پیشگیری از زخم وریدی پا وجود دارد، مانند:

پوشیدن جوراب واتریس و جوراب فشاری.
کاهش وزن در صورت چاقی.
مراقبت از پوست خود.
اگر سابقه ابتلا به زخم پا را داشته اید، باید خیلی بیشتر مراقب خود باشید. زیرا معمولا این نوع زخم ها قابل بازگشت هستند. ابتلای مجدد به زخم پای وریدی بسیار خطرناک است.

پیشرفت زخم وریدی پا

کاهش تحرک.
ایجاد عفونت.
مصرف دخانیات.

از جمله مواردی هستند که در مزمن شدن زخم پای وریدی نقش مهمی دارند. در صورت ادامه این وضعیت، احتمال ابتلا به استئومیلیت پا یا مسمومیت خونی (سپسیس) وجود دارد.

درمان زخم وریدی

راه های درمانی متعددی برای کنترل این مشکل وجود دارد. بیشتر این زخم ها به ۳ الی ۴ ماه زمان برای بهبود نیاز دارند. اگرچه بعضی از آنها مزمن شده یا هرگز درمان نمیشوند. با کمک روش هایی همچون تغییر سبک زندگی و تغذیه، زخمها زودتر بهبود می یابند.

پوشیدن جوراب فشاری یا جوراب واریس.
داشتن فعالیت .
تمیز کردن منظم زخم.
بالا قرار دادن پا، هنگام خوابیدن یا نشستن. این عمل باید چندین بار در روز بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه تکرار شود.
محکم بستن پا با باند کشی.
مصرف آنتی بیوتیک خوراکی، در صورت ابتلا به عفونت و زیر نظر پزشک.
بعضی پزشکان جراحی را پیشنهاد میکنند تا ابتدا عامل زمینه ای یعنی نقص فعالیت عروق محیطی اصلاح شود.
پیشگیری و کنترل بیماریهایی مانند فشار خون بالا و دیابت.
در صورت غلظت خون زیر نظر پزشک خود از داروهای رقیق کننده استفاده کنید.
کاهش مصرف نمک.
ترک مصرف سیگار.