طول عمر ویروس سرماخوردگی در محیط

طول عمر ویروس سرماخوردگی در محیط

ویروس سرماخوردگی

بیش از ۲۰۰ نوع ویروس سرماخوردگی در طبیعت وجود دارد که به غیر از سرماخوردگی معمولی، برخی از آن ها عامل برونشیت و پنومونیا هستند.
این ویروس دائما تغییر ژنتیکی پیدا کرده و بنابراین بدن انسان هرگز نمی تواند نسبت به تمام انواع آن مقاومت پیدا کند.
ویروس ها برای ادامه ی حیات خود نیاز به یک سیستم زنده مانند بدن انسان به عنوان میزبان دارند.
بنابراین در بیرون از محیط زنده مدت زیادی قادر به حیات نیستند.
ویروس سرماخوردگی از طریق تنفس، بزاق و ترشحات فرد آلوده انتقال می یابد.
اما اینکه در بیرون از بدن و در محیط این ویروس چه مدت زنده و فعال باقی می ماند به نوع آن و جنس، سطح و شرایط محیط بستگی دارد.

انواع ویروس سرماخوردگی

برخی از ویروس های عامل سرماخوردگی، بر روی سطوح بیش از ۷ روز زنده می مانند.
به طور کلی روی سطوح جامد مانند فلز و پلاستیک زمان بیشتری نسبت به سطوح متخلخل همچون پارچه و بافت زنده می مانند.
اما با این وجود قابلیت بیماری زایی آن ها به مرور زمان و پس از گذشت ۲۴ ساعت به شدت کم می شود.
بیشتر ویروس های سرماخوردگی مدت زمان کمی روی دست ها زنده می مانند.
تنها حدود ۴۰% از این ویروس ها پس از گذشت یک ساعت همچنان قابلیت ایجاد عفونت دارند.
ویروس سنسیشیال تنفسی مشابه ویروس سرماخوردگی بوده و میتواند منجر به بروز علائم شدید در کودکان شود.
این ویروس روی سطوح و دستگیره در ها تا ۶ ساعت، روی لباس و بافت بدن ۳۰ الی ۴۵ دقیقه و روی پوست ۲۰ دقیقه زنده می ماند.

ویروس آنفولانزا

ویروس انفولانزا خانواده ی بزرگی از ویروس های سرماخوردگی بوده و خود انواع مختلفی دارد.
آنفولانزای نوع A در انسان عامل اصلی ابتلا به آنفولانزا است.
ویروس آنفولانزا با انتقال به دست و سطوح سخت تا ۲۴ سافعت زنده می ماند.
ویروس عامل آنفولانزا میتواند روی بافت ها تنها تا ۱۵ دقیقه زنده بماند.
همانند ویروس سرماخوردگی بعد از گذشت ۵ دقیقه تعداد ویروس آنفولانزا روی دست ها کاهش پیدا می کند.
ویروس آنفولانزا همچنین چند ساعت در رطوبت موجود در هوا زنده می ماند. کاهش دما قابلیت حیات این ویروس در هوا را افزایش می دهد.
نوعی ویروس آنفولانزا که عامل بیماری خروسک در کودکان است ۱۰ ساعت روی سطوح سخت و ۴ ساعت روی سطوح نرم زنده می ماند.

بیشتر بخوانید > نکات سرماخوردگی و آنفولانزا

مقابله با انتقال و اپیدمی عفونت ویروسی

همانطور که گفته شد ویروس سرماخوردگی و آنفولانزا اگرچه قادر به زنده ماندن بر روی سطوح هستند.
اما با گذشت زمان توانایی ایجاد عفونت را از دست می دهند.
اولین روش پیشگیری از انتقال این ویروس شستشوی دست و رعایت بهداشت است.
شستشوی دست قبل و پس از دست دادن با افراد، خوردن غذا و تمیز کردن بینی ضرورت دارد.
به همین دلیل است که گرفتن جلوی دهان هنگام سرفه و عطسه اهمیت زیادی دارد.
انتقال مستقیم این ویروس ها عامل اصلی انتشار آن ها و ایجاد اپیدمی است.
دست و صورت فرد مبتلا به سرماخوردگی و عفونت دارای مقادیر زیادی از این ویروس است.
انتقال از طریق بزاق، مخاط، ذرات تنفسی، ذرات حاصل از عطسه و سرفه و اشک انجام میگیرد.
شستشو و رعایت بهداشت می تواند نرخ انتقال را کاهش دهد.
در هر حال تا بهبود فرد میزان میکروب بالاست و عدم تماس خصوصا با گروه های حساس ضروری است.
بنابراین شاید استراحت در منزل بهترین روش پیشگیری از اپیدمی است.
خطر اپیدمی سرماخوردگی ماهیت متغیر آن ها، شیوع انواع ویروس طی مدت زمان کوتاهی در جامعه و احتمال ایجاد گونه های مقاوم است.