درمان آمبولی ریه ، بهترین راه های درمان
انواع روش های درمان آمبولی ریه | بازارطب
در مقاله قبل تحت عنوان آمبولی ریه چیست؟ به طور مفصل راجب این بیماری صحبت شد. در این مقاله قصد داریم راجب روش های درمان آمبولی ریه بیشتر بدانیم ، با ما همراه باشید.
- بهترین درمان برای این عارضه پیشگیری از آن است. با حداقل سازی احتمال ابتلا به ترومبوز وریدی عمیق میتوان احتمال بروز آمبولی ریوی را نیز کاهش داد.
- یکی از راه های درمان آمبولی ریه (PE) استفاده از داروهای ضد انعقاد است
- پس از تشخیص آمبولی ریوی (PE)، شناختن شدت بیماری و اینکه آیا بیمار نیاز به بستری شدن دارد یا اینکه ممکن است درمان در خانه انجام شود، مهم است.
- شاخص شدت آمبولی ریوی ( PESE ) می تواند به طبقه بندی خطر که پایدار است و برای چه کسی ممکن است ناپایدار باشد کمک کند. این شاخص عوامل زیر را در نظر می گیرد:
- سن
- جنسیت
- سابقه سرطان، بیماری های قلبی، بیماری های ریه
- علائم حیاتی
- وضعیت روانی
- کلیه بیماران با علائم حیاتی غیر طبیعی (ضربان قلب، ضربان تنفس، فشار خون و اشباع اکسیژن) باید در بیمارستان بستری شوند.
- افرادی که شرایط اجتماعی ناپایدار دارند، در تهیه دارو مشکل دارند یا در درک داروهایشان مشکل دارند ممکن است نیاز به نظارت قبل از ترخیص در خانه داشته باشند.
- هنگامی که بیماران مبتلا به آمبولی ریوی (PE) در بیمارستان بستری می شوند، به این دلیل است که آنها با علائم حیاتی غیر طبیعی ناپایدار هستند، یا این نگرانی وجود دارد که شرایط آنها ناپایدار شوند. در این حالت درمان اولیه انتخاب هپارین بدون شکست است، رقیق کننده خون تزریقی که به طور مداوم به صورت داخل وریدی تجویز می شود.
- اگر علائم حیاتی پایدار نباشد، ممکن است سایر روش های درمانی جایگزین براساس وضعیت بالینی در نظر گرفته شود. عوارض می تواند شامل شوک همراه با فشار خون پایین (فشار خون پایین)، گیجی، اغما یا نارسایی قلبی باشد.
- فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (TPA) یا آلتپلاز یک داروی ضد لخته تزریقی است که برای این بیماران توصیه میشود.
- درمان ترومبولیتیک
- ترومبولیز محیطی (ترومبو = لخته + لیز = حل) استفاده از داروی ضد لخته است که به داخل ورید تزریق می شود، با این انتظار که لخته خون را در شریان ریوی “حل” کند.
- ترومبولیتیک درمانی به روش کاتتر، منظور از روش کاتتر استفاده از کاتتری است که درون شریان ریوی که لخته در آن قرار گرفته است قرار میگیرد و داروی تجزیه کننده لخته را مستقیماً به داخل شریان تزریق می کند.
- ترومبکتومی، آمبولکتومی
- یک کاتتر در شریان ریوی وارد می شود و لخته را به خارج می راند.
زمانی که علائم بیمار پایدار شوند. درمان از طریق مصرف داروهی ضد انعقاد خوراکی، هپارین داخل وریدی یا TPA ادامه می‌یابد. و مصرف این داروهای حتی بعد از انتقال شخص به خانه نیز حفظ میشود.
ضد انعقاد
این روش برای درمان آمبولی ریه و ترومبوز ورید عمقی استفاده میشود.
داروهای ضد انعقادی از تشکیل لخته خون بیشتر جلوگیری میکند و لختگی خون جلوگیری میکند. تحت شرایط عادی , بدن یک سیستم را فعال میکند که لخته‌های خونی را ظرف چند هفته به تجزیه میکند.
کالج پزشکان بیماری های تنفسی آمریکا , دستورالعمل‌های مربوط به انتخاب داروهایی را منتشر کرده است که برای از بین بردن انعقاد خون در بیمار میتواند مورد استفاده قرار گیرد. این پیشنهادها براساس مرور مطالعات بالینی و فراتحلیل ( ارزیابی آماری ) در ادبیات پزشکی بود.
در بیماران مبتلا به VTE و بدون سرطان , داروی پیشنهادی یک داروی ضد انعقد خوراکی است ( DOAC ) مانند : o
- ( Eliquis ) apixaban
- ( Xarelto ) rivaroxiban
- ( Pradaxa ) dabigatran
در بیماران مبتلا به VTE و سرطان فعال است , دارو پیشنهادی آنوکساپارین ( Lovenox ) است. شبکه ملی سرطان نشان می‌دهد که ممکن است DOACs گزینه قابل قبولی برای آنوکساپارین باشد.
در استفاده از Edoxiban و Dabigatran مدت طولانی طول میکشد تا اثربخشی حاصل شود. از این رو یک فرایند با دو مرحله در کاربرد آنها وجود دارد. قبل از اینکه داروهای خوراکی موثر شوند , باید از هپارین وریدی استفاده شود.
وارفارین یکی از داروهایی است که همواره برای VTE تجویز شده است. برای رسیدن به دامنه درمانی این دارو در بدن زمان زیادی لازم است پس تا زمانی که دارو در بدن بیمار موثر باشد، نیاز به استفاده از هپارین یا آنوکساپارین برای بیمار وجود برای وجود دارد.
برخی شرایط بالینی نیز بر انتخاب این روش دارو موثر هستند:
حاملگی, آن‌هایی که از شیر مادر تغذیه میکنند , نارسایی کبد و کلیه داشته و از سندرم آنتی فسفولید رنج میبرند نیازمند داروهای ضد انعقادی ویژه هستند. متخصص مراقبت‌های بهداشتی باید داروهای مناسب با وضعیت بالینی بیمار تجویز کند. تجویز دارو به وسیله آزمایش خون انجام میشود.
INR برای هدایت میزان کومدین که هر روز گرفته میشود , استفاده میشود. بعضی غذاها و داروها می‌توانند با دارو برهم کنش کنند و دارو را تحت تاثیر قرار دهند. بیماران برای نظارت بر کارآیی یا مصرف این دارو ها نیاز به آزمایش خون ندارند. تداخلات دارویی باید در زمان تجویز در نظر گرفته شوند.
طول درمان آمبولی ریه
مردم عموما داروهای ضد انعقاد را حداقل 3 تا 6 ماه مصرف میکنند. در آن زمان، این تصمیم براساس ریسک توسعه لخته‌های مکرر گرفته خواهد شد که مشخص شود آیا بیمار باید درمان طولانی را مدت ادامه دهد یا خیر. طبقه‌بندی ریسک ممکن است شامل این باشد که آیا لخته خون تحریک شده‌است یا نه. یک نمونه از یک لخته خون که در اثر تحریک ایجاد شده است , بیماری بود با پای شکسته بود , که بوسیله گچ گرفتگی ثابت و بی‌حرکت ماند. آن‌هایی که دچار VTE میشوند معمولا به دنبال علل ژنتیکی یا خانوادگی ایجاد لخته‌های خونی هستند.
اگر پزشک شما در مشاوره با بیمار تصمیم بگیرد که تراپی مادام العمر ضروری میباشد. این تصمیم باید هر سال بررسی شود تا لزوم آن با توجه به ریسک وجود گرفتگی عروق وجود دارد یا خیر. همچنین باید دید آیا ریسک گرفتگی بیشتر است یا ریسک خونریزی.
آیا آمبولی ریوی خطرناک است و میتواند موجب مرگ شود؟
بله، زنده ماندن یا نماندن بیمار به شرایط زیر وابسته است:
- سلامت کلی بیمار،
- وزن لخته آمبولی ریوی،
- تأثیر آن بر قلب و توانایی آن در پمپ کردن خون به اندام های بدن،
- ثبات علائم حیاتی،
- علت آمبولی ریوی، و
- توانایی تشخیص و شروع زودرس درمان.
در هر سال بیش از 900000 مورد از DVT و آمبولی ریوی (PE) در ایالات متحده وجود دارد. در این مطالعه مشخص شد 60000 تا 100000 بیمار مبتلا به آمبولی ریوی (PE) هر ساله از دنیا میروند. به علاوه، 25% از بیماران آمبولی ریوی (PE) دچار مرگ ناگهانی میشوند. و 10 تا 30 درصد بیماران. در ماه اول از دنیا میروند.
بهبود از آمبولی ریوی
اگر شما دچار گرفتگی عروق به وسیله بلاک های خونی شوید، شانس برای ابتلا به آمبولی ریوی بالا خواهد بود. اما شما میتوانید کارهایی انجام دهید تا جریان خون خود را حفظ کرده و از لخته‌های آتی جلوگیری کنید. همچنین باید مدام پاهای خود را برای یافتن نشانه‌ای از یک لخته خونی جدید کنترل کنید. اگر به هر یک از این علایم برخورده اید توجه داشته باشید به پزشک خود زنگ بزنید :
تورم
درد و حساسیت
پوست معمولی و یا قرمز با دمای بالا
بهبود با کمک رژیم غذایی
دارو هایی بنام داروهای ضد انعقاد اولین ابزاری هستند که پزشکان آن را توصیه میکنند. آنها به عنوان ” رقیق کننده خون ” شناخته میشوند زیرا خون شما را رقیق و لخته شدن آن را سخت تر میکنند. آنها یک لخته خونی را پاره نمی‌کنند، اما از بزرگ شدن آن جلوگیری میکنند.
وقتی رقیق کننده خون مصرف کنید، باید چیزی که می‌خورید را تغییر دهید. برای مثال، مواد غذایی غنی از ویتامین K که به بدن شما کمک میکند تا لخته‌های خونی تشکیل دهند ممکن است مانع از کار کردن خون شوند. این به آن معنی است که شما ممکن است نیاز به خوردن سبزیجات سبز کمتر و محدود کردن مصرف ماهی، جگر و برخی از انواع روغن گیاهی داشته باشید.
درباره مصرف الکل در طی درمان آمبولی ریه با پزشک خود مشورت کنید. انواع داروهایی که ممکن است با رقیق کننده خون تداخل داشته باشند عبارتند از:
- Aspirin
- داروی سرماخوردگی
- داروی مسکن
- قرص خواب
- Antibiotics
مصرف داروهای رقیق کننده ممکن است برای حداقل 3 ماه توصیه شود. برخی باید این داروها را برای تمام عمر مصرف کنند.
بهبود با کمک ورزش
بیشتر مردم می‌توانند بعد از ابتلا به آمبولی ریوی، راه بروند و یا کارهای خانه را انجام دهند اما ممکن است به راحتی خسته شده و یا احساس کمبود نفس داشته باشند.
احتمالا ً پزشک تمرینات خاصی را برای چند هفته یا چند ماه به بیمار خواهد داد تا به افزایش قدرت و تنفس وی کمک کند. اگر مبتلا شده اید این توصیه‌ها را دنبال کنید، اما خودتان را تحت فشار نگذارید، به خصوص اگر آسیب دیده و یا دچار هر گونه تورم شده اید.
بهبود به کمک جوراب های طبی (جوراب آنتی آمبولی)
آمبولی ریوی معمولا به علت لخته های خونی ایجاد شده در پاها که به سمت قلب و ریه حرکت میکنند بروز میکند پس برای جلوگیری از آن خوب است تا از گردش روان خون در بدن اطمینان حاصل کنیم. یکی از راه ها برای رسیدن به اطمینان از وضعیت شخص استفاده از جوراب های طبی میباشد.
این جوراب‌ها در سمت قوزک پا محکم‌تر میشوند و به این صورت به ماهیچه‌های پا کمک میکنند تا خون را به سمت بالا منتقل کند. دکتر شما برای استفاده از این جوراب ها به شما نسخه‌ای خواهد داد که در آن میزان فشار لازم جوراب مشخص شده است.
جوراب آنتی آمبولی یا جوراب فشاری، فشار مداومی را به پاها وارد میکند. در نتیجه اعمال این فشار جریان خون در عروق و عضله‌های پا بهبود می‌یابد. جوراب آنتی آمبولی درمانی ایمن، ساده و ارزان است که مانع از جمع شدن خون در طول جراحی عمومی و پس از آن میشود.
این نوع تجربه دردناک و جدی میتواند شما را بترساند و یا ناراحت کند، به خصوص اگر دوره ریکاوری شما را در محدودیت‌های جدید کاری قرار دهد. اگر مضطرب یا افسرده هستید، درباره ارجاع به مشاور یا گروه‌های حمایتی در منطقه خود با پزشک خود صحبت کنید.
بهبود با انجام برخی حرکات ورزشی در موقعیت های خاص
اگر در یک پرواز طولانی مدت هستید خوب است سعی کنید هر 30 دقیقه یکبار از جای خود بلند شوید و بنشینید. اگر قادر به ایستادن نیستید قوزک پای خود را با کشیدن پا به سمت جلو استراحت دهید. همچنین میتوانید:
۱. با یک دست پای خود را به سمت سینه خود بکشید.
۲. کف پا را با دست دیگر نگاه دارید.
۳. این حالت را برای ۱۵ ثانیه نگه دارید، سپس آن را با پای دیگر امتحان کنید.
۴. این کار را تا ۱۰ بار در ساعت انجام دهید.
مایعات و آب را به طور منظم در پرواز های طولانی مدت مصرف کنید.
تغییر سبک زندگی
- حفظ وزن سالم
- اگر می‌خواهید هورمون مصرف کنید , (مثلا برای جلوگیری از بارداری یا درمان جایگزین) , با پزشک خود در مورد خطر لخته‌های خونی صحبت کنید.
- اگر مشکلات سلامتی دیگری مانند دیابت یا نارسایی قلبی دارید , داروهای مسکن خود را مصرف کنید, ببینید چه چیزی می‌خورید و با پزشک خود درباره هر گونه تغییر صحبت می‌کنید.
همچنین در صورتی که سابقه بیماری کلیوی یا بیماری‌های اتوایمیون یا سابقه بیماری خون در خانواده را داشته‌اید با پزشک خود مشورت کنید.
کلید واژه : درمان آمبولی ریه در طب سنتی ، عوارض بعد از درمان آمبولی ریه ، آمبولی خفیف ریه ، کیا امبولی ریه داشتن ، امبولی ریه و کما ، غذاهای مفید برای آمبولی ریه ، میزان خطر آمبولی ریه
