پانسمان آلژینات چیست؟

پانسمان آلژینات چیست؟

پنجاه سال است که آلژینات در اشکال مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است، با این حال همچنان پانسمانی ست که افراد زیادی درباره ی آن نمیدانند و حتی احتمالا از آن هم زیاد استفاده نکرده اند. در مقایسه با بسیاری از پانسمان های مدرن که در همه جا درباره ی آنها نوشته شده است، مقالات موجود درباره ی پانسمان های آلژیناتی کم و بی نتیجه و بدون کاربرد اند.

پانسمان های آلژینات بسیار جاذب و قابل تجزیه اند که از جلبک های دریایی ساخته شده و برای پاکسازی طیف گسترده ای از ضایعات ترشحی ساخته شده اند. خاصیت جذب زیاد این مدل پانسمان ها از طریق ژل آب دوستی که دارد، حاصل میشود؛ که این خاصیت ترشحات زخم را محدود کرده و آلودگی های باکتریایی را نیز به حداقل می رساند. الیاف آلژیناتی به دام افتاده در زخم، به راحتی تجزیه می شوند.

پانسمان های آلژیناتی از نظر فیزیولوژیکی محیط کوچک مرطوبی را حفظ می کنند که این امر موجب بهبود و تشکیل بافت جدید می شود. آلژینات ها را می توان با آب شور شستشو داد و پاک کرد، بنابراین حتی برداشتن پانسمان در بهبود بافت جدید اختلال ایجاد نمیکند. این ویژگی موجب می شود که تعویض پانسمان واقعا بدون درد باشد. پانسمان های آلژیناتی برای زخم های دارای ترشحات متوسط ​​تا شدید بسیار مفید و کاربردی است.

از پانسمان آلژیناتی برای پوشاندن یا پر کردن انواع زخم و نواحی زخمی متفاوت از جمله زخم هایی که باکتری های بیماری زا در آن جا خوش کرده اند، استفاده می شود. این مدل پانسمان ها از الیاف کلسیم و سدیمی که از جلبک دریایی مشتق شده اند، ساخته میشوند. این پانسمان جاذب از جنس جلبک دریایی، می تواند ترشحات (اگزودا) متوسط ​​تا سنگین را جذب کرده و همچنین می تواند خونریزی های جزئی را کنترل کند. پانسمان های آلژیناتی به حفظ رطوبت محیط ترمیم کمک کرده و موجب تشکیل بافت نو یا گرانوله می شود. توانایی آنها در تطبیق دادن خود به شکل و حالت زخم، جذب مناسب ترشحات را تضمین می کند. یک پانسمان می تواند تا 20 برابر وزن خود ترشحات جذب کند.

انواع پانسمان آلژینات

انواع مختلفی از پانسمان های  آلژیناتی وجود دارند که در شکل و محتوای پانسمان باهم متفاوت اند.

بر اساس شکل: پانسمان های آلژیناتی ورقه ایی یا نواری

پانسمان ورقه ایی: قرار دادن و استفاده از پانسمان های ورقه ایی بر روی زخم های باز ، زخم های عمیق ، حفره ها و سینوس ها بسیار آسان و راحت است.

پانسمان نواری: از پانسمان نواری آلژینات کلسیم برای پانسمان کردن زخم های باریک استفاده می شود. این پانسمان ها را نباید بر روی زخم های خشک یا زخم هایی با ترشحات کم استفاده کرد، زیرا باعث خشک شدن زخم می شوند و برداشتن پانسمان را مشکل می کنند.

پانسمان آلژینات بر اساس جنس:

بر اساس جنس و محتوای پانسمان، دو نوع پانسمان یعنی پانسمان CMC و پانسمان آلژیناتی نقره ایی در بازار موجود است.

• پانسمان Carboxymethylcellulose CMC:

این پانسمان حاوی CMC بسیار جاذب بوده و از منابع طبیعی سلولزی ساخته می شوند. آنها بر روی زخم های دارای ترشحات، نوعی ژل شفاف و مرطوبی را تشکیل می دهند و از ورود مجدد ترشحات به داخل زخم جلوگیری می کنند. همچنین سلول های التهابی، به ویژه نوتروفیل ها را جدا کرده تا به تسریع یافتن روند بهبودی زخم کمک کنند.

پانسمان های آلژیناتی  CMC، محیط درمانی مرطوبی را فراهم کرده و از دبریدمان اتولیتیک نیز پشتیبانی می کنند. استحکام فیبر آنها باعث می شود که این مدل پانسمان برای پوشش و پر کردن حفره های سینوسی بسیار مناسب باشند.  برای مثال – پانسمان های آلژیناتی بیاتین (Biatain).

بیشتر خوانید > کاربرد و نحوه استفاده از پانسمان نقره

• پانسمان های نقره دار: برخی از پانسمان های آلژیناتی دارای مواد ضد میکروبی همانند نقره و عسل هستند که برای استفاده بر روی زخم های آلوده و به شدت مرطوب و دارای ترشح زیاد ، بسیار مناسب اند.

ویژگی پانسمان آلژینات چیست

• هموستاتیک
• قدرت جذب متوسط تا زیاد
• کاهش نیاز به تعویض پانسمان
• مناسب برای استفاده در زخم های آلوده و عفونی
• به دلیل وجود مدل های ورقه ای و نواری ،با بستر زخم به خوبی انطباق میابد.
• قدرت چسبندگی کم آن این اجازه را می دهد تا بدون ایجاد ترومای ثانویه، از روی زخم برداشته شود.
• از ساختارها و لایه های زیرین و بافت های در معرض خشک شدن، در طی مراحل بهبودی زخم محافظت می کند.

در چه مواقعی از پانسمان آلژینات استفاده می شود؟

• برش های جراحی
• زخم های سوختگی
• حفره های سینوسی
• زخم های جزئی و ضخیم
• زخم های آلوده و عفونی
• زخم پای دیابتی (سطح  II)
• زحم های تونلی یا حفره ای
• زخم های فشاری (مراحل III و IV)
• هموستاز (انعقاد خون) زخم پس از عمل
• زخم های دارای ترشحات متوسط تا شدید

موارد منع مصرف پانسمان آلژینات

• ایمپلنت های جراحی
• سوختگی های درجه سوم
• زخم های دارای خونریزی شدید
• زخم های خشک و بدون ترشحی که واکنش های پانسمان را فعال نمیکنند.

نحوه استفاده پانسمان آلژینات

• اطراف زخم را خشک کنید.
• پانسمان آلژیناتی را به آرامی بر روی سطح زخم قرار دهید.
• ناحیه زخم را با استفاده از محلول عادی و نرمال سالین (محلول آب نمک) تمیز کنید.
• پانسمان آلژیناتی را با استفاده از پانسمان ثانویه ثابت کنید تا در جای خود ثابت قرار بگیرد.
• پانسمان را باید هر 1 تا 3 روز یا زمانی که مایعات از لبه های پانسمان بیرون میزند ، تعویض کنید.
• قبل از برداشتن پاسنمان ، از سرم استریل برای مرطوب كردن آن استفاده كنید. این کار باعث می شود تا پانسمان را بدون درد از روی زخم بردارید.

اَشکال پانسمان آلژینات

1. ربانی: برای پانسمان زخم های حفره دار.
2. طنابی: برای پانسمان زخم های حفره دار.
3. ورقه های مسطح: برای پانسمان زخم های سطحی.
4. پودر: پس از قرارگیری روی زخم خصوصا انواع حفره دارو عمیق، با جذب ترشحات زخم به فرم ژله ای در آمده، علاوه بر حذف ترشحات، لایه ای روی زخم ایجاد میکند که رطوبت را کم کم به زخم برگردانده، موجب بهبود آن میشود.

مزایای پانسمان آلژینات

1. استفاده آسان
2. صرفه اقتصادی
3. قدرت جاذبه زیاد
4. کمک به قطع خونریزی
5. عدم آسیب به بافت گرانوله زخم
6. کاهش تعداد دفعات تعویض پانسمان
7. محافظت از زخم در برابر عفونت میکروبی
8. امکان استفاده در زخمهای عمیق حفره دار
9. افراد بسیار کمی به آلژینات حساسیت دارند.
10. فراخوانی سلولهای ترمیم کننده به محل زخم
11. فراخوانی عوامل ضد التهابی و کمک به ترمیم زخم
12. ایجاد محیط مرطوب روی زخم. رطوبت موجب تسریع و بهبود روند ترمیم میگردد.

موارد منع استفاده از پانسمان آلژینات

1. زخم جراحی
2. سوختگی های درجه سه
3. برای زخم خشک با ترشح کم
4. احتیاط برای مصرف روی تومورها
5. برای زخم هایی که خونریزی زیاد دارند.
6. احتیاط برای استفاده نزدیک رگهای خونی
7. روی زخمهای سینوسی یا زخم های تونل دار
8. حساسیت به هر کدام از مواد به کار رفته در پانسمان
9. برای زخمهایی با بافت نکروزه سفت. چون با جذب رطوبت مانع بهبود زخم میشود.

انواع پانسمان آلژینات نوین

پانسمان آلژینات آغشته به عسل. در این نوع پانسمان، فیبرهای آلژینات با عسل مانیوکا آغشته شده اند. با تبدیل فیبرها به ژل، عسل نیز به مرور به زخم منتقل میشود. خاصیت آنتی بیوتیکی، رطوبت بخشی و وجود آنتی اکسیدان در عسل موجب بهبود روند ترمیم زخم میشود. به علاوه این پانسمان دارای ظرفیت خوبی برای جذب ترشحات نیز هست. بنابراین برای استفاده روی زخم هایی که نیاز به دبریده شدن دارند و زخم های عمیق، انتخاب مناسبی است.

پانسمان آلژینات نقره. ذرات نقره دارای خاصیت ضد میکروبی هستند. وجود این ذرات احتمال تکثیر میکروارگانیسم های بیماری زا و ایجاد عفونت در حفره زخم را کاهش میدهد. استفاده از این نوع پانسمان برای انواع زخمهای عمیق توصیه میشود.

بررسی تخصصی پانسمان آلژینات

نحوه عملکرد پانسمان های آلژینات

مطالعات و تحقیقات کمی بر روی تأثیرات پانسمان های آلژیناتی در روند بهبود زخم انجام شده است.

بهبود زخم های پوستی نیازمند ایجاد بستر دانه ای واسکولاریزه شده، پر کردن نقص های بزرگ بافتی توسط بازسازی پوست و ترمیم مداوم لایه کراتینوسیت اپیدرمی است. این فرایندها در یک آزمایشگاه و در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از فیبروبلاست پوستی انسان، سلولهای اندوتلیال ریزواسکولار (HMEC) و کشتهای کراتینوسیتی، برای بررسی کردن اثر آلژینات کلسیم بر تکثیر و تحرک این کشت ها و تشکیل ساختارهای مویرگی توسط HMEC؛ مدلسازی شدند.

در این مطالعه، آلژینات کلسیم موجب افزایش تکثیر فیبروبلاست ها شده اما موجب کاهش تکثیر HMEC و کراتینوسیت ها نیز میشود. در مقابل، آلژینات کلسیم تحرک فیبروبلاست ها را کاهش می دهد اما تاثیری بر تحرک کراتینوسیت ندارد. آلژینات کلسیم هیچ اثر قابل توجهی بر روی تشکیل ساختارهای مویرگی توسط HMEC را ندارد. اثرات آلژینات کلسیم بر تکثیر و مهاجرت سلولی امکان دارد توسط واسطه گری یون های آزاد شده کلسیمی اتفاق بیافتد.

این نتایج نشان می دهد که آلژینات کلسیم امکان دارد نه همه بلکه برخی از جنبه های سلولی ، ترمیم طبیعی و نرمال زخم را بهبود بخشد.

کاربرد اصلی پانسمان های آلژیناتی

آلژینات ها نشان داده اند که در شرایط مختلفی مفید و کاربردی هستند. زخمهای پوسته پوسته و دله شده که همچنین مقداری اگزودا ترشح می کنند، امکان دارد با پانسمانهای آلژیناتی همانند Sorbsan ، Tegagen ، Kaltostat (یا سایر پانسمانهای پلی ساکارید ژلی) پانسمان شوند. ژلی که در اثر جذب ترشحات زخم توسط این محصولات تشکیل می شود؛ موجب ایجاد لایه ی مرطوب بر روی زخم پوسته پوسته شده میشود و از خشک شدن آن جلوگیری می کند. این پانسمان ها برای عملکرد صحیح به رطوبت نیاز دارند. پس آلژینات برای زخم های نرم و ضخیم یا آنهایی که بافت سخت نکروزه دارند، کاربردی ندارد.

برای زخم های کم عمق با ترشحات سنگین همانند زخم های پا، امکان دارد از پانسمان های ورقه ایی الیاف داری که از الیاف آلژینات ساخته شده اند استفاده شود. در حالی که زخم های حفره ایی که قبلا به طور سنتی با گاز آغشته به نمک  هیپوکلریت یا پروفلاوین پانسمان می شدند؛ امروزه معمولاً باالیاف آلژیناتی که مانند روبان یا طناب به دور زخم میبندند، پانسمان شوند.

برای زخم های اپیته، استفاده از پانسمان آلژیناتی نسبت به پانسمان های سلولزی مزیت دارد؛ این مزیت این است که اگر از اول پانسمان به خوبی به محلول سدیم کلرید آغشته شود، برداشتن آن از روی زخم بدون درد و تروما خواهد بود.

آیا پانسمان های آلژیناتی عوارض جانبی دارند؟

برخی از مطالعات، درباره ی عوارض جانبی استفاده از این مدل پانسمان ها تحقیق کرده و آن را ذکر کرده اند. همانطور که مطالعات توصیفی هم تایید کرده اند؛ آلژینات و استفاده از آن را مطمئناً با سهولت نصب و برداشتن آن میشناسند.

واکنش بدن نسبت به جسم خارجی

مطالعه ایی توسط استفاده از داده های حاصله از جامعه و کلینیک های سرپایی، دو پروتکل درمانی را برای مدیریت  و بهبود بیماران مبتلا به زخم های حفره ایی غیر آلوده در نظر گرفت. بیماران یا با استفاده از پانسمان کفی پلی اورتان آب دوست (Allevyn) یا توسط پانسمان آلژینات سدیم کلسیم (Kaltostat) تحت درمان قرار گرفتند. اگرچه مشخص شد که الیاف و فیبر های آلژیناتی در بافت بدن گنجانده شده اند، اما استفاده از هر دو مدل پانسمان برای بیماران و پزشکان آسان، موثر و قابل قبول بود.

با این حال، هفت ماه پس از استفاده از پانسمان آلژیناتی برای دستیابی به هموستاز در حفره ایی آپیکتکتومی در برش جانبی فوقانی، گزارشی درباره ی واکنش سلیس و بزرگ سلولی بدن نسبت به جسم خارجی داده شده است. این پرونده نشان می دهد که الیاف آلژیناتی باقی مانده در زخم امکان دارد موجب ایجاد واکنش نامطلوب طولانی مدت و علامت دار بدن نسبت به جسم خارجی شود. نویسندگان پیشنهاد می کنند که آلژینات ها باید مختص خونریزی های مشکل ساز باشند و بلافاصله پس از هموستاز از سوکت دندانی خارج  و برداشته شوند.

تا به امروزه این پرونده تنها گزارش منتشر شده درباره واکنش نگران کننده بدن نسبت به جسم خارجی یا همان  آلژینات است. شستشو کامل زخم به دنبال استفاده از آلژینات نشان داده است که از بین بردن و پاک کردن مواد جا مانده روش درمانی خوبی است؛ در غیر این صورت این مواد برجای مانده امکان دارد موجب ایجاد عفونت شوند.

آیا تفاوتی بین مارک ها و برند ها وجود دارد؟

بله

یک مطالعه چهار پانسمان مختلف آلژینات کلسیم (Algosteril ، Comfeel Alginate ، Kaltostat و Sorbsan) را با توجه به توانایی حفظ ترشحات زخم، قدرت چسبندگی، مواد برجای مانده و باقی مانده پانسمان، اپیتلیالیزاسیون و نفوذ سلول التهابی را توسط استفاده از پانسمان ها بر روی زخمی جزئی در خوک های خانگی؛ مقایسه کرد.

مایع و ترشحات زخم توسط پانسمان Sorbsan پس از گذشت 24 ساعت، حدود 40٪ بیشتر از سایر پانسمان های آلژیناتی به صورت جانبی بر روی اطراف پوست پخش می شود (0.026 = P). رقم مربوطه بعد از گذشته 66 ساعت 20٪ است(0.030 = P). Algosteril (میانگین 1.7 [sem 0.3]) نسبت به Comfeel Alginate (میانگین 0.2 [0.2]) به میزان قابل توجه ی (0.014 = P)، بیشتر به زخم میچسبد. Kaltostat (میانگین 1.8 [0.3]) نسبت به پانسمان Comfeel Alginate (میانگین 0.8 [0.2]) به طور قابل توجه ی (0.038 = P) هنگام برداشتن پانسمان مواد باقیمانده و پس ماند پانسمانی بیشتری بر روی سطح زخم باقی میگذارد. همانطور که توسط میکروسکوپ نوری ارزیابی شده، در بین چهار پانسمان آلژیناتی در اثراپیتلیالیزاسیون یا التهاب پوستی ؛از نظر آماری اختلاف بخصوصی در سطح مشخص 5٪ وجود ندارد.

به طور خلاصه، چهار پانسمان آلژیناتی تفاوت قابل توجه ی در ویژگی های مهم رسیدگی به زخم دارند، اما تفاوت قابل توجه ی در تأثیر آنها بر اپیتلیزاسیون مشاهده نشده است.

آیا آلژینات هموستات موثری است؟

ارزش آلژینات ها در این زمینه به چالش کشیده شده است. یک کارآزمایی بالینی اینده نگر خیلی تصادفی اثر سواب آلژینات کلسیم را با سواب پنبه ایی سنتی  در کنترل خونریزی پس از کشیدن دندان های شیری 101 کودک سالم 3-5 سال را باهم مقایسه کرد. دندان ها توسط بیهوشی عمومی کشیده شده و برای مقایسه کردن مقدار خونریزی و کنترل آن توسط هر دو سیستم، خون از دست رفته جمع آوری شد. تعداد دندانهای کشیده شده 1-14 بود. در کل  مقدار خونریزی 0.53-78.13 میلی لیتر با متوسط ​​12.9 میلی لیتر، بود. سواب آلژینات کلسیمی که در 51 نفر مورد استفاده قرار گرفت بود، نسبت به سواب پنبه ای سنتی هیچ مزیت بالینی یا آماری نداشت.

آیا زینک یا روی در عملکرد هموستات تفاوتی ایجاد میکند؟

آلژینات ها  چونکه حاوی گروه های مانورونیک (M) یا گولورونیک (G) با محتوای بالای کلسیم هستند، همانند اهدا کننده های یونی کلسیم (Ca) عمل می کنند. مطالعه ایی اثرات کلسیم و روی (زینک) حاوی آلژینات و پانسمان های غیر آلژیناتی را بر انعقاد خون و فعال سازی پلاکت ها، برای تعیین بهترین هموستات خون، را باهم مقایسه میکند.

این مطالعه نشان داده که مواد آلژیناتی بیشتر از مواد غیر آلژیناتی، انعقاد را فعال می کنند. میزان فعال شدن انعقاد به طور متفاوتی توسط ترکیب گروه M یا آلژینات تحت تأثیر قرار میگیرد. همچنین این مطالعه نشان داده که آلژیناتهای حاوی یون روی یا زینک بیشترین تأثیر تقویت کنندگی را در لخته شدن پروترومبوتیک و فعال سازی پلاکتها دارند.

نقش پانسمان آلژینات در قسمت های اهدایی پیوند پوست چیست؟

در مقایسه با گاز پارافین

در یک آزمایش کنترلی آینده نگر، خیلی تصادفی سی بیمار در گروه آلژینات کلسیم و 21 نفر در گروه گاز پارافین قرار گرفتند. 10 روز پس از برداشت و پیوند، قسمت های پیوندی مورد معاینه و ارزیابی قرار گرفتند تا مشخص شود که آیا کاملا ً(100٪) بهبود یافته اند  یا نه. بیست و یک نفر از بیماران مجهز به آلژینات کلسیم در روز دهم کاملاً بهبود یافته بودند، در حالی که فقط هفت نفر از افراد گروه گاز پارافین بهبود یافته بودند (05/0> p). در این مطالعه در حالی که تفاوتی در فرسودگی و لغزش پانسمان های هر دو گروه وجود نداشت و هردو در یک حد فرسوده شده بودند، دو مورد عفونت نیز وجود داشت که هر دو در گروه آلژیناتی مشاهده شدند.

پانسمان های آلژیناتی کلسیم در نواحی پیوند پوست اثر بهبودی قابل توجه ی دارند.

در مقایسه با اسکارلت قرمز

در هفت بیمار مبتلا به سوختگی که تحت پیوند پوست قرار گرفته اند، دوازده جفت زخم توسط آلژینات کلسیم یا اسکارلت قرمز پانسمان شدند. میزان اپیتلیالیزاسیون مجدد برای آلژینات کلسیم و زمان پوسته پوسته شدن پانسمان اسکارلت قرمز با استفاده از پهنه سنجی بصری مورد ارزیابی قرار گرفت. این مقایسه به طور عینی نمیتوانست تفاوت موجوده در میزان بهبودی این پانسمان ها را نشان دهد. با این حال ، آلژینات کلسیم به طور قابل توجهی از شدت درد می کاهد و پرسنل پرستاری به دلیل آسان تر بودن مراقبت و درمان، استفاده از آن را بیشتر دوست دارند. بنابراین به نظر می رسد که آلژینات کلسیم ،به عنوان پانسمان مورد استفاده در محل های پیوند پوست ، مزایای بالینی بیشتری دارد.

آیا آلژینات میتواند درد پس از جراحی مناطق پیوندی را کاهش دهد؟

یک مطالعه کارآزمایی بالینی کنترلی دو سو کور، مقدارد درد حس شده پس از عمل جراحی در مناطق پیوند پوست که با سه نوع پانسمان خشک آلژینات کلسیم، پانسمان آلژینات کلسیم مرطوب و پانسمان آلژینات کلسیم مرطوب هیدروکلراید بوپیواکائین (0.5%) پانسمان شده بودند؛ را مورد ارزیابی و بررسی قرار داد.

در 24 و 48 ساعت پس از جراحی، درد در گروه آلژینات کلسیم و بوپیواکائین (گروه 3) در مقایسه با دو گروه دیگر کاهش قابل توجه ی داشت (04/0> p). در روز دهم پس از جراحی، در سهولت برداشت پانسمان و یا کیفیت ترمیم زخم هیچ تفاوتی بین سه گروه مشاهده نشد.

این مطالعه نشان میدهد که پانسمان آلژینات کلسیم مرطوب هیدروکلراید بوپیواکائین، بدون کاهش اثرات مفید کلسیم آلژینات در بهبود مناطق پیوندی، موجب کاهش قابل توجه درد در این مناطق شد.

آیا آلژینات بر روی زخم های فشاری ضخیم موثراست؟

یک کارآزمایی بالینی کنترلی تصادفی دیگری، در 92 بیمار مبتلا به زخم فشاری ضخیم، اثر پانسمان آلژیناتی با درمان های محلی ثابت توسط خمیر دکسترانومر را با هم مقایسه کرد. در طول درمان، در 74٪ از بیماران گروه آلژینات و 42٪ افراد گروه دکسترانومر، حداقل 40٪ مناطق زخمی کاهش یافتند. مدت زمان متوسط ​​ رسیدن به این هدف برای آلژینات چهار هفته و در گروه کنترلی دیگر بیش از هشت هفته بود. در هر هفته میانگین کاهش سطح در گروههای آلژینات و دکسترانومر به ترتیب 39/2 سانتی متر مربع (3/44 SD) و 27/2 سانتی متر مربع (21/3 SD) بود (0001/0 = p). این تفاوت زمانی که در پایان مطالعه، زیر گروه های افراد کاملاً بهبود یافته مورد بررسی قرار گرفتند؛ هنوز هم بسیار قابل توجه بود.

این اثر درمانی چشمگیر پانسمان آلژیناتی نشان می دهد که این پانسمان خواص دارویی دارد که نیازمند تحقیقات بیشتری است.

در پانسمان کردن زخم های عمیق، آلژینات چقدر مفید و کاربردی است؟

یک آزمایش کنترل شده برای مقایسه پانسمان کردن حفره های آبسه ایی پس از برش و تخلیه، توسط آلژینات کلسیم یا گازهای سنتی آغشته به نمک، انجام شده است. بیماران به طور تصادفی یا با پانسمان آلژینات کلسیم (16 بیمار) یا با پانسمان گازی (18 بیمار)، پانسمان شدند. در اولین تعویض پانسمان، بیمار بر روی یک مقیاس آنالوگ خطی مقدار دردی را که تجربه کرده است را علامت میزند. به همین ترتیب پرستار هم سهولت برداشتن پانسمان را یادداشت میکند.

پس از جراحی برداشتن پانسمان آلژینات کلسیم به طور قابل توجهی درد کمتری داشت (P کمتر از 01/0)، و همچنین برداشتن آن در مقایسه با پانسمان گازی آسان تر بود (P کمتر از 01/0). اگر حفره های آبسه پس از برش و تخلیه پانسمان شوند، به نظر می رسد آلژینات کلسیم نسبت به پانسمان های معمولی بهتر عمل میکند.

آیا پانسمان کردن زخم توسط آلژینات بر روی نتایج اسکن تاثیر میگذارد؟

یک مطالعه به بررسی نتایج و ظواهر CT و MR چهار ماده پانسمانی که معمولاً در جراحی گوش و حلق و بینی استفاده می شود، پرداخت. در این مطالعه خمیر پارافین بیسموت و یدوفرم، گاز مایع بتادین، ​​کلسیم سدیم آلژینات و کرم تریادوکورتیل مورد بررسی قرار گرفتند.

مقادیر میرایی (تضعیفی) CT با استفاده از فانتوم های حاوی مواد پانسمانی، اندازه گیری شد. ویژگی های MR توسط پانسمان شنیداری خارجی داوطلبان مورد بررسی قرار گرفت. دو گزارش مصور نیز ارائه شد.

خمیر پارافین بیسموت و یدوفرم دارای میرایی بالا CT (> 3000 واحد هونسفیلد) است که منجر به تخریب شدید تصویری که ناشی از مصنوعات رگه ای است، می شود. گاز آبی رنگ بتادین میرایی زیادی دارد (258 واحد هونسفیلد ؛ SD ، 16.5) اما موجب تخریب تصویر نمی شود. مقدار میرایی آلژینات سدیم کلسیم با میرایی عضله یکسان است و مقدار میرایی کرم تریادوکورتیل با چربی هم یکسان است و در یک زمان اتفاق میافتند.

در MR، آلژینات سدیم کلسیم و خمیر پارافین بیسموت و یدوفرم دارای ویژگی های تصویربرداری شبیه به عضله و گاز آبی رنگ بتادین ظاهری شبیه به مغز استخوان را دارد. کرم تریادوکورتیل در تصاویر با وزن T1 سیگنال بالایی، برابر و یکسان با چربی داشت. اما در تصاویر با وزن T2 همانند مغز استخوان سیگنال کمتری داشت.

نویسندگان نتیجه گرفتند که وجود بیسموت و خمیر پارافین یدوفرم می تواند منجر به تخریب تصویر های مهم در CT شود. به طور جدی تر، مواد باقیمانده و بر جای مانده پانسمانی – از جمله آلژینات – امکان دارد به عنوان عفونت یا بافت نکروز سوء تعبیر شوند.

نقش آلژینات در مراقبت های پا چیست؟

سالهاست که در مراقبت های پا، برای تخلیه سینوس و در درمان شکاف، بافت هایپر گرانولاسیون، ترشحات بین دیجیتال ها، هولومال مول و سایر ضایعات، از پانسمان های آلژیناتی استفاده می شود. به طور موثر از آلژینات در درمان زخم های پای دیابتی و تروفیک نیز استفاده شده است.