تفاوت آلوگرافت و اتوگرافت در جراحی ارتوپدی
تفاوت آلوگرافت و اتوگرافت در جراحی ارتوپدی
آلوگرافت در جراحی ارتوپدی به معنی پیوند از خود انسان به خودش دربرابر اتوگرافت به معنی پیوند از شخص ثالث به دیگری
استفاده از بافت خود در مقابل استفاده از بافت اهدا کننده
بسیاری از روشهای مختلف جراحی ارتوپدی برای تحقق اهداف جراحی ترمیمی ، نیاز به استفاده از بافتهای اضافی در بدن دارند. غالباً هنگامی که بافتی آسیب دیده باشد ، بافت هایی که آسیب دیده اند برای بازیابی و عملکرد مناسب نیاز به استفاده از تقویت کننده دارند.
در این شرایط ، جراح شما باید تصمیم بگیرد که از کجا می توان بافت اضافی گرفت تا روند جراحی ترمیمی را افزایش داد. متداول ترین راه های به دست آوردن بافت یا بدست آوردن بافت از جای دیگر بدن یا گرفتن آن از اهدا کننده است. به بافتی که از بدن خود شما گرفته می شود اتو گرافت گفته می شود. وقتی بافت از اهدا کننده گرفته می شود ، آلوگرافت نامیده می شود.
برخی از روشهای معمول جراحی که ممکن است نیاز به افزایش بافت در طی جراحی ارتوپدی داشته باشد عبارتند از:
- جراحی شکستگی
- جراحی پیوند غضروف
- بازسازی لیگامنتACL
- همجوشی و بازسازی ستون فقرات
هنگام برنامه ریزی برای تعیین یکی از این روش های جراحی ، ممکن است جراح با شما در مورد گزینه های انتخابی برای گرفتن بافت برای جراحی ترمیمی بخش اسیب دیده با شما صحبت کند. جراح شما ممکن است در مورد گزینه های استفاده از بافت خود یا استفاده از بافت اهدا کننده در زمان جراحی بحث کند. هر دو گزینه می توانند به خوبی کار کنند. با این حال ، گاهی اوقات افراد ترجیحات خاصی دارند.
استفاده از بافت آلوگرافت بسیار رایج شده است – هر سال حدود 1.5 میلیون عمل ارتوپدی با استفاده از آلوگرافت در ایالات متحده انجام می شود. با یادگیری نکات مثبت و منفی اتوگرافت در مقابل بافت آلوگرافت ، شما بهتر می توانید در مورد این گزینه ها برای جراحی های ترمیمی ارتوپدی بحث کنید.
جوانب مثبت و منفی اتو گرافت
جوانب مثبت اتو گرافت
- بافتی سالم و زنده
- احتمال انتقال بیماری کمتر است
- قویتر از بافتی که استریل شده است
جوانب منفی اتو گرافت
- احتمال آسیب به قسمت سالم بدن
- پیوند باید از قسمت سالم بدن انجام شود
- شامل یک عمل جراحی بزرگتر و نا خوشایندی بیشتر است
جوانب مثبت آلوگرافت
یکی از مزایای اصلی استفاده از بافت خود این واقعیت است که بافت زنده است و حاوی سلولهای زنده شما است. بر خلاف بافت اهدا کننده ، که باید استریل و حفظ شود ، استفاده از بافت خود باعث انتقال بافت سالم و زنده به منطقه آسیب دیده می شود. در حالی که تکنیک های استریل سازی و نگهداری برای کاهش میزان آسیب ساختاری به بافت آلوگرافت بهبود یافته اند ، اما به اندازه بافتی که در این فرآیند ها نبوده است ، قوی نیست.
دیگر مزیت اصلی استفاده از بافت خود این است که احتمال انتقال بیماری کمتر است. هنوز هم ممکن است عفونت در جایی باشد که باکتریها از روی پوست یا اطراف شما وارد زخم جراحی شوند ، اما نگرانی از ابتلا به بیماری انتقال دهنده (مانند هپاتیت یا اچ آی وی) از فرد اهدا کننده وجود ندارد.
جوانب منفی اتوگرافت
دلیل اصلی اجتناب از پیوند اتو گرافت این است که لزوماً گرفتن پیوند از قسمت سالم بدن شماست. این به دو دلیل مسئله ساز است. اول ، این یک روش جراحی بزرگتر و دغدغه بیشتر است. از آنجا که باید پیوند بدست آید ، این به معنای بزرگتر بودن برش ها و ایجاد ناراحتی در ارتباط با برداشت پیوند است.
نگرانی دوم آسیب به قسمت سالم بدن است. به عنوان مثال ، شایع ترین مکان های پیوند برای جراحی بازسازی ACL یا تاندون کشکک یا تاندون همسترینگ است. هر دو قسمت زانو و همسترینگ برای عملکرد طبیعی زانو بسیار مهم هستند و آسیب رساندن به این ساختارها می تواند باعث مشکلات توانبخشی شود. در حالی که برداشت پیوند به روشی انجام می شود که خسارت به حداقل برسد ، برخی از افراد می خواهند به طور کلی از این امر جلوگیری کنند.
جوانب مثبت و منفی الوگرافت
جوانب مثبت الوگرافت
- جوانب منفی الو گرافت
- مراحل اولیه بهبود کمتر دردناک است
- توان بخشی با بافت دهنده بیشتر طول می کشد
جوانب مثبت آلوگرافت
افرادی که بافت آلوگرافت را انتخاب می کنند معمولاً به دنبال بهبودی راحت تر و بهتری تر هستند. اگرچه ، لزوما بهبودی سریعتر نیست زیرا استفاده از بافت آلوگرافت در واقع می تواند طول دوره بهبودی را به طور کلی افزایش دهد.
با این حال ، استفاده از بافت آلوگرافت باعث می شود که مراحل اولیه بهبود کمتر دردناک و تا حدودی آسان تر شود.
با اجتناب از جراحی برای برداشتن بافت پیوند ، افرادی که بافت آلوگرافت اهدا کننده را انتخاب می کنند به طور کلی بهبود زود هنگام پس از عمل دارند و کمی سریعتر به فعالیت های روزمره خود برمی گردند.
جوانب منفی آلوگرافت
نکته منفی بافت آلوگرافت این است که مطالعات بی شماری وجود دارد که ثابت کرده است این بافت کاملاً به اندازه بافتی که استریل نشده و پردازش نشده است ، قوی نیست. اکثر جراحانی که بازسازی ACL را انجام می دهند ، توصیه می کنند که ورزشکاران سطح بالا (مانند ورزشکاران دانشگاهی یا حرفه ای) از بافت اهدا کننده جلوگیری کنند ، زیرا میزان آسیب دیدگی مجدد در پیوند بیشتر است.
بعلاوه ، جدول زمانی توانبخشی هنگام استفاده از بافت اهدا کننده معمولاً طولانی تر است. این می تواند مسئله ای برای یک ورزشکار دبیرستانی یا دانشگاهی باشد که در یک جدول زمانی دقیق برای بهبودی وجود دارد. سرانجام ، نگرانی در مورد انتقال بیماری برای بسیاری از افراد قابل توجه است.
در حالی که خطر ابتلا به عفونت از طریق پیوند دهنده اهدا کننده بسیار ناچیز است ، گزارشات موردی از این اتفاق گزارش شده است. بسیاری از افراد ترجیح می دهند با استفاده از بافت خود به طور کلی از این خطر بالقوه جلوگیری کنند.
ایمنی
اگرچه مطمئناً مزایا و معایبی برای استفاده از بافت آلوگرافت یا پیوند اتوگرافت وجود دارد ، اما هر دو گزینه بسیار ایمن هستند.
هر زمان که یک عمل جراحی انجام شود ، همیشه خطر عفونت وجود دارد و این در مورد روش های جراحی اتوگرافت و آلوگرافت نیز صدق می کند.
برخی از خطرات منحصر به فرد در ارتباط با استفاده از بافت آلوگرافت وجود دارد. به طور خاص ، خطر انتقال بیماری وجود دارد ، اگرچه این خطر بسیار کم است. بعلاوه ، احتمال آلودگی بافت آلوگرافت در صورت استریل یا نگهداری ناصحیح وجود دارد. خطرات انتقال بیماری یا آلودگی با بافت آلوگرافت بسیار کم است.
برای جلوگیری از این خطرات ، جراح شما باید با یک بانک معتبر بافت کار کند و اطمینان حاصل کند که آنها از روش های غربالگری و معیارهای انتخاب نحوه بدست آوردن گرافت مطلع هستند. اگر نگران خطرات انتقال بیماری هستید ، از پزشک خود بخواهید تا اطلاعات بیشتری در مورد بانک بافتی که در آن بافت پیوند را می گیرند، در اختیار شما قرار دهد.
گزینه های مصنوعی
تلاش های قابل توجهی برای شناسایی گزینه های مصنوعی احتمالی انجام شده است که می تواند برای روش های مختلف جراحی استفاده شود.
در حالی که گزینه های مصنوعی وجود دارد ، اما بیشتر مطالعات ارتوپدی نشان داده اند که گزینه های پیوند مصنوعی عملکرد خوبی ندارند و مانند بافت انسان دوام ندارند.
برخی از جایگزین های پیوند استخوان وجود دارد که برای همجوشی ستون فقرات و برخی از انواع ترمیم شکستگی به خوبی کار کرده اند ، اما این کاربردها برای پیوندهای مصنوعی تا حدودی محدود شده است. تلاش هایی برای شناسایی گزینه های مصنوعی برای ایجاد رباط ها و تاندون های جدید انجام شده است.
در حالی که برخی تحقیقات وجود دارد که ممکن است انجام شود ، اما آنها به طور کلی یک گزینه ثانویه محسوب می شوند. استفاده از بافت انسان سالم (پیوند اتوگرافت یا آلوگرافت) به طور کلی گزینه پیوند قوی تر و بادوام تری محسوب می شود.
نکته پایانی
روشهای جراحی ارتوپدی که شامل بازسازی قسمتهای آسیب دیده بدن است ممکن است نیاز به استفاده از تقویت بافت داشته باشد. شما و جراح خود باید تصمیم بگیرید که از کجا این بافت را تهیه کنید. متداول ترین گزینه ها این است که این بافت را از جای دیگری از بدن (پیوند اتوگرافت) بدست آورید یا از شخصی که بعد از مرگ آنها بافت اهدا کرده است (آلوگرافت).
نکات مثبت و منفی برای بافت پیوند اتوگرافت و آلوگرافت وجود دارد و تصمیم گیری در مورد گزینه بهتر به نیازهای خاص شما و روش جراحی بستگی دارد. اگر نگرانی یا سوال خاصی در مورد محل دریافت بافت پیوند دارید ، باید با جراح خود مشورت کنید.
ممنون از توضیحاتتون