کلیه سفارشات ثبت شده بعد از ساعت 16 روز یکشنبه 27 اسفند، در روز 5 فروردین ماه ارسال خواهد شد.

همه آنچه باید در مورد بخیه بدانید

بازدید: 19,344 بازدید
همه آنچه باید در مورد بخیه بدانید

بخیه چیست؟

بخیه برای بستن زخم پوست یا سایر بافت ها مورد استفاده قرار می گیرد. بخیه به طور کلی عملی همچون دوختن است که امروزه با توجه به نوع بافت، گستردگی و عمق زخم به شکل های مختلف انتخاب شده و قابل انجام است.

انواع بخیه

بخیه را بر اساس معیارهای مختلف مانند نوع نخ، جنس نخ و تکنیک مورد استفاده می توان دسته بندی نمود.

انواع نخ بخیه

نخ بخیه دو نوع قابل جذب یا جذبی و غیر جذبی دارد. همچنین از نظر منشا مورد استفاده برای تولید نخ، دو نوع طبیعی و سنتتیک دارد که هر دو استریل هستند.

بخیه جذبی

نوع جذبی نیاز به کشیدن نداشته و همان طور که از نام آن مشخص است، توسط آنزیم های طبیعی بافت های بدن تجزیه می شود.

انواع بخیه جذبی

  1. شکمی
    نخ تک رشته ای که برای زخم های بافت نرم داخلی یا پارگی ها استفاده می شود. از این نخ نباید برای بافت قلبی, عروقی یا عصبی استفاده نمود. معمولا بدن در مقابل نخ های جذبی شکمی واکنش نشان داده و اسکار ایجاد می گردد. به همین دلیل معمولا در بخش های بیرونی استفاده نمی شود.
  2. پلی دی اکسانون (PSD)
    از نوع جذبی تک رشته ای است. برای بسیاری از انواع زخم بافت های نرم مانند زخم ها یا پارگی های داخل شکمی و جراحی قلبی در کودکان مورد استفاده قرار می گیرد.
  3. نخ مونو کریل ( یا Poliglecaprone )
    نخ سنتتیک و تک رشته ای که استفاده عمومی برای بافت نرم را دارد. این جنس نخ نباید در جراحی قلبی عروقی یا اعصاب استفاده شود. از این نخ برای دوخت نامحسوس و ظریف پوست استفاده می شود.
  4. ویکریل (پلی گلاکتین)
    نخ جذبی و سنتتیک مناسب برای پارگی دست یا صورت. این جنس نخ نباید در جراحی قلبی عروقی و عصبی استفاده شود.

بخیه غیر جذبی

انواع غیر جذبی نیاز به کشیده شدن دارند و در برخی مواقع نیز باید برای همیشه در محل باقی بماند. انواع غیر جذبی خود بر اساس جنس نخ استفاده شده انواع متفاوتی دارند. نوع مونو فیلامنتی که از یک رشته نخ واحد تشکیل شده است. چنین نخی راحت تر از داخل بافت عبور می کند. نخ بافته شده که از چند رشته نخ تشکیل شده، اگرچه احتمال پارگی زخم و باز شدن دوخت ها را کاهش می دهد، اما به دلیل ایجاد آسیب بیشتر درون بافت، احتمال عفونت آن بالاتر است.

انواع نخ بخیه غیر جذبی

انواع نخ غیر جذبی استفاده عمومی برای بافت های نرم، قلبی عروقی و عصبی دارند. برخی انواع نخ های غیر جذبی را در زیر مشاهده می کنید.

  1. نخ نایلونی
    نخ سنتتیک تک رشته ای است.
  2. پلی پروپیلن
    نخ سنتتیک و تک رشته ای.
  3. سیلک
    نخ طبیعی و بافته شده
  4. پلی استر
    نخ سنتتیک بافته شده
سوزن بخیه

سوزن بخیه

سوزن مورد استفاده انواع بسیاری از نظر سایز و ایجاد یا عدم ایجاد لبه های ناهموار دارد. سوزن های بزرگتر با هر دوخت مقدار بیشتری از زخم را پوشش می دهند اما سوزن های کوچکتر احتمال ایجاد اسکار زخم را کاهش می دهند.

بخیه کردن

بخیه کردن با تکنیک های مختلفی انجام می شود که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره نمود.

  1. متوالی
    در این تکنیک دوخت ها به صورت متوالی و با یک نخ تک رشته ای ایجاد می شوند. انجام آن به سرعت قابل انجام بوده و همچنین به دلیل محکم بودن ممکن است موجب کمی کشیدگی در بافت شود.
  2. منقطع
    در این تکنیک، از چندین نخ استفاده می شود. بعد از هر دوخت و گره زدن انتهای آن، نخ بریده می شود. این نوع بخیه بسیار محکم است. اگر یکی از دوخت ها باز شود، سایر آن ها دو سمت برش را همچنان در کنار یکدیگر حفظ می کنند.
  3. عمقی
    در لایه های عمیق تر زیر پوست انجام شده و می تواند متوالی یا منقطع باشد. از این نوع معمولا برای بافت پیوندی استفاده می شود.
  4. پنهان
    گره های انتهای نخ در زیر برش و داخل بافت ایجاد می شوند. این نوع معمولا کشیده نمی شود و برای برش های بزرگ و عمقی مناسب است.
  5. Purse – String
    از نوع متوالی است که حاشیه یک بریدگی یا شکاف را همانند بند یک کیسه جمع می کند.
  6. زیر جلدی
    به صورت دوخت های کوچک در لایه زیر پوست یا درم به صورت یک خط موازی با زخم است. دوخت ها در دو طرف زخم گره می خورند.

کشیدن بخیه

زمان کشیدن بخیه به محل آن، نوع نخ، تکنیک استفاده شده و زمان جوش خوردن زخم بستگی دارد. به طور معمول کشیدن نخ در محل های مختلف بر اساس راهنمای زیر صورت می گیرد:

  1. جمجمه: ۷ تا ۱۰ روز
  2. صورت: ۳ تا ۵ روز
  3. قفسه سینه: ۱۰ الی ۱۴ روز
  4. دست: ۷ تا ۱۰ روز
  5. پا: ۱۰ – ۱۴ روز
  6. مچ به پایین دست و پا: ۱۰ – ۱۴ روز
  7. کف دست یا کف پا: ۱۴ الی ۲۱ روز

در ابتدا پزشک یا پرستار محل را استریل و ضد عفونی می کند. گره انتهایی بریده می شود. سپس نخ از انتهای بریده شده کشیده می شود.

جای بخیه

به دلایل مختلفی ممکن است جای بخیه به صورت لکه تیره یا روشن تر از پوست و یا اسکار باقی بماند. از جمله می توان به دلایل زیر اشاره نمود:

  1. عفونت
  2. پارگی زخم
  3. مستعد بودن ارثی فرد برای ایجاد اسکار
  4. سفت بودن بیش از اندازه دوخت
  5. زود کشیدن بخیه قبل از جوش خوردن
  6. دیر کشیدن بخیه

عفونت بخیه

مراقبت از بخیه خصوصا در روزهای ابتدایی، نقش اساسی در پیشگیری از عفونت دارد. بخیه باید در زمان مناسب خود کشیده شود. دیر کشیدن آن در اثر خشک یا سفت شدن بافت زخم و یا کشیدن آن قبل از جوش خوردن بافت هر دو می توانند به عفونت زخم منجر شوند. پانسمان مناسب و تعویض به موقع آن اقدامات مهم و اولیه مراقبتی برای پیشگیری از عفونت هستند. در صورتی که زخم همچنان خونریزی دارد باید حتما به مرکز درمانی مراجعه نمایید. پارگی نیز بافت داخلی را در معرض عوامل عفونی قرار می دهد. درد، سوزش، گرما، بوی بد، قرمزی و خروج ترشحات چرکی از علائم اولیه عفونت بخیه هستند.

دسته بندی زخم
نوشته های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سبد خرید

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

ورود به سایت