مزایا و خطرات شیرین کننده مصنوعی

آیا مصرف شیرین کننده مصنوعی بی خطر است؟

امروزه بسیاری افراد با اهداف مختلفی مصرف قند و شکر را در رژیم غذایی خود کاهش داده و با شیرین کننده جایگزین می کنند.
دلایلی همچون:

کنترل قند خون
کاهش و کنترل وزن
کمک به درمان کبد چرب
کمک به کنترل و درمان دیابت
کاهش ریسک بیماری های قلبی و عروقی

درمان دیابت

از آن جایی که بسیاری از خوراکی ها و غذاهای مصرفی این گروه ها را مواد شیرین تشکیل می دهند حذف کامل این طعم دلپذیر کار مشکلی است.
ثابت شده است که طعم شیرین میزان برخی هورمون های شادی بخش مانند سروتونین را افزایش می دهد.
بنابراین بسیاری از افراد تحت استرس و اضطراب تمایل و اشتهای زیادی برای مصرف شیرینی جات دارند.
این گروه از افراد همیشه به دنبال یافتن جایگزینی مناسب به جای قند و شکر بوده اند.
به این منظور از سال ها قبل انواع شیرین کننده مصنوعی وارد بازار شده اند.
اگرچه تمام این محصولات در زمان تولید دارای مجوز FDA بودند اما با گذشت زمان و مشاهده ی برخی عوارض، تعدادی از این شیرین کننده مضر شناخته و حذف شدند.
در ادامه با برخی از شیرین کننده های رایج آشنا خواهید شد.

انواع شیرین کننده مصنوعی

شیرین کننده های مصنوعی در قالب پود، قطره یا قرص تولید می شوند.
برخی از آن ها کالری صفر داشته و برخی کم کالری هستند.
همچنین ممکن است به شکل آبنبات، آدامس یا دیگر خوراکی ها در دسترس قرار بگیرند.
به جز شکل مصرفی از نظر منشا، ترکیبات، میزان کالری و نوع متابولیسم در بدن نیز با یکدیگر تفاوت هایی دارند.
منشا شیرین کننده های مصنوعی می تواند از گیاهانی مانند استویا و ذرت و یا میوه هایی همچون انجیر یا کشمش باشد.
در ادامه به طور دقیق تر با انواع شیرین کننده آشنا می شوید.

استویا

از برگ های درختی به همین نام استخراج می شود.
شیرینی استویا حدود ۳۰۰ برابر بیشتر از میزان شکر معادل آن است.
قند موجود در استویا برای بدن قابل هضم نیست و به شکل مصرف شده از بدن دفع می گردد.
کالری آن صفر بوده و در صورت خلوص بالا مقدار کمی ته مزه تلخی دارد. استویا در حال حاضر کم ضررترین نوع شیرین کننده جایگزین شناخته می شود که طرفداران بسیاری خصوصا در رژیم کتوژنیک دارد.

آسپارتام

آسپارتام در واقع یک پپتید (پروتئین کوچک) با طعم شیرین است.
شکسته شدن این ترکیب در بدن گلوکز آزاد نکرده و بنابراین تاثیری در قند خون ندارد.
طی سالهای گذشته برخی عوارض برای مصرف بیش از اندازه آسپارتام گزارش شده است.
مصرف زیاد آسپارتام مخل سیستم عصبی و حافظه است بنابراین نمی توان از آن به عنوان یک جایگزین مصرف روزانه شکر نام برد.
استفاده از آسپارتام در نوشیدنی های رژیمی رایج است.

سوکرالوز

شیرین کننده رژیمی است که از نوعی قند به نام سوکروز به دست می آید. از آن جایی که بدن قادر به تجزیه ی سوکرالوز نیست، فاقد کالری است. مصرف سوکرالوز نیز مانند آسپارتام بهتر است محدود باشد زیرا عوارض متعددی در مصرف منظم آن دیده شده است. در برخی افراد مصرف سوکرالوز بر خلاف تصور عموم، قند خون و میزان انسولین را افزایش می دهد. در برخی افراد مبتلا به میگرن مصرف زیاد سوکرالوز می تواند آغاز حمله را تحریک کند.

ساخارین

ساخارین حدود ۲۰۰ الی ۳۰۰ برابر شیرین تر از شکر معمولی است اما هیچ کالری ندارد. ساخارین در میزان بالا طعم تلخ تری نسبت به شکر دارد. استفاده از ساخارین در خوراکی ها و نوشیدنی های رژیمی معمول است. اما طبق پژوهش ها مصرف طولانی مدت ساخارین عوارض و مضراتی مانند افزایش اشتها دارد.

قندهای الکلی

برخی قندهای مصنوعی مانند زایلیتول، مانیتول و سوربیتول از گیاهانی همچون میوه ها و توت ها به دست می آیند. کربوهیدرات موجود در این محصولات طی فرایند هضم تغییر می یابد. قند های الکلی جذب کامل نداشته و ممکن است منجر به تولید مقداری لاکتیک اسید در بدن شوند. میزان قندهای الکلی موجود در خوراکی ها باید روی بسته بندی ذکر شود زیرا این نوع شیرین کننده روی قند خون اثر می گذارد.

عوارض شیرین کننده مصنوعی

و در آخر به یاد داشته باشید که مصرف هیچ نوع قند مصنوعی در طولانی مدت و به میزان زیاد مجاز نیست. مشکلات گوارشی، سردرد، تهوع و افزایش قند خون از جمله عوارض این قندها است.