درمان زخم پای دیابتی

درمان زخم پای دیابتی

افراد دیابتی بایستی همواره مراقب آسیب های وارده به پا و ایجاد زخم در این نواحی باشند.
در این بیماری روند خون رسانی به اندام های تحتانی مختل شده و بهبود زخم ها نیز به کندی طی خواهد شد.
فشار به پا هنگام راه رفتن می تواند باعث بزرگ تر شدن زخم و بروز عفونت شود.
در افراد چاق فشار وارده به پاها بیشتر بوده و در معرض آسیب های ناشی از زخم دیابتی خواهند بود.
جهت محافظت از پاها به افراد دیابتی توصیه می شود کفش دیابتی، جوراب دیابتی و کفی دیابتی کفش پا بپوشند.
یکی از اقدامات درمانی زخم پای دیابتی، برداشتن پوست و بافت مرده، مواد خارجی و عفونت ها از روی زخم می باشد.
با این کار از بروز عفونت نیز پیشگیری خواهد شد.

عفونت پای دیابتی

عفونت یکی از مهم ترین عوارض زخم های دیابتی می باشد که نیاز به درمان فوری دارد.
چرا که روند بهبود زخم در افراد دیابتی به کندی صورت می گیرد و زخم بیشتر در معرض آلوده شدن و عفونت خواهد بود.

پیشگیری از بروز عفونت پا

از طریق روش های زیر می توان از بروز عفونت تا حد زیادی پیشگیری کرد:

• شستشوی زخم
• میکروب زدایی پوست اطراف زخم
• درمان های آنزیمی
• استفاده از پانسمان های محتوی کلسیم آلژینات
  با جذب مایعات اضافی، مانع از رشد میکروب ها و باکتری ها در بستر زخم می شوند.
• درمان زخم با پانسمان عسل
• دبریدمان بافت مرده روی زخم

علاوه بر موارد گفته شده، کنترل سطح قند خون، یکی از مهم ترین اقدامات درمانی در بهبود زخم پای دیابتی می باشد.
به همین دلیل افراد دیابتی بایستی به رژیم غذایی خود اهمیت دهند و مصرف مواد قندی را تا حد امکان محدود کنند.
ورزش و فعالیت بدنی از جمله اقداماتی است که باعث جذب بیشتر مواد قندی توسط سلول های بدن و تولید انرژی می شود.
در نتیجه، سطح قند خون نیز در حالت نرمال قرار خواهد گرفت.