مراقبت از زخم و جلوگیری از ایجاد اسکار

مراقبت از زخم و جلوگیری از ایجاد اسکار

هر شخصی اسکارهایی در بدن خودش دارد، از زمان آسیب های بچگی، از جراحی ها و از تصادفاتی که داشته است. این قسمت غیرقابل اجتنابی از زندگی است، چرا که ما در یک حباب ایمنی زندگی نمی کنیم، ولی آنچه مردم نمی دانند این است که اسکار ها می توانند کمتر شوند و اغلب به نقطه غیر قابل دیدن برسند.

به طور کلی دو نوع اسکار وجود دارد

هایپرتروفی که در امتداد خط آسیب ایجاد می‌شود و کلویید که در اصل اسکاری است که به بافت‌های اطراف گسترش یافته و باعث ایجاد یک برجستگی یا تیغه بزرگ می شود.
اسکاربه علت افزایش بافت کلاژن ایجاد می‌شود. برخی از افراد بیشتر در معرض ایجاد اسکار هستند و علت آن مشخص نیست. افرادی که از نسل آمریکایی آفریقایی  هستند احتمال بیشتری برای ایجاد اسکار نسبت به قومیت های دیگر دارند. ولی حقیقت این است که هیچکس در مقابل کلوئید ایمن نیست. برخی از نواحی بدن احتمال بالاتری برای ایجاد اسکار دارند که شامل جلوی سینه و پشت، شانه ها و لاله گوش می شود که علت آن شاید مقدار بیشتر کلاژن در این نواحی باشد.
برای کاهش ایجاد اسکار رسیدگی مناسب به زخم ضروری است. هر زخمی، چه بزرگ و چه کوچک باشد، باید مرطوب نگاه داشته شود. به همین دلیل است که جعبه کمک های اولیه خانگی حاوی پمادهای آنتی بیوتیک هستند. چرا که پمادها باعث حفظ رطوبت زخم می شوند. یک مورد دیگر که در دسترس بودن آن مفید است، کیتو اسکار، بایواویل و ژل کیتوهیل که هم ارزان بوده، هم کاملاً در مرطوب نگه داشتن زخم موثر هستند، زخم را تمیز کنید، پماد را به کار ببرید، سپس با بانداژ  ببندید. این قضیه شامل آسیب ها و خارش های پوستی بچه‌ها نیز میشود.
به محض اینکه بخیه های زخم خارج شود، مراقبت از نظر اسکار باید شروع شود در غیر اینصورت جای بخیه خواهد ماند به خصوص اگر جای بخیه روی صورت باشد. افرادی که جراحی غیر اورژانسی دارند و یا کسانی که قرار است تحت عمل جراحی سزارین قرار بگیرند، باید پانسمان های سیلیکونی مانند شیت سیلیکونی سیکاکر و ورق سیلیکونی مپی فورم را از قبل خریداری کنند. این پانسمان ها دمای اطراف زخم را تغییر می‌دهند و باعث کاهش اکسیژن ناحیه زخم و بهبود آبرسانی زخم می شود. پانسمان های سیلیکونی معمولاً باید حداقل به مدت دو ماه استفاده شوند تا نتیجه مناسب داشته باشند. خیلی از پزشکان همچنین از قرص های استروئیدی یا تزریق هایی در ناحیه زخم برای کاهش تولید کلاژن استفاده می‌کنند. افرادی که میدانند در معرض ایجاد کلوئید در پوستشان هستند باید این مسئله را قبل از جراحی با پزشکشان در میان بگذارند تا درمان های مناسب از قبل پیش‌بینی شود.
زمانی که اسکار ایجاد شود هنوز درمان ممکن است. لیزر های غیر سوزاننده تاثیر خوبی برای بهبود ظاهر زخم دارند. درمان چند جلسه طول می‌کشد و این می‌تواند هزینه به نسبت بالایی داشته باشد. برخی از پزشکان از کرایو تراپی استفاده می کنند و با نیتروژن مایع محل زخم را منجمد می سازند، ولی از آنجایی که این قضیه روی رنگ پوست اثر میگذارد، برای کسانی که پوست تیره دارند توصیه نمی‌شود. برخی از اسکارها ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند که در این جراحی اسکار خارج می‌شود. معمولاً نتیجه این جراحی اسکار کوچکتر و کمتر دیده شونده است.
پماد یا شیت های سیلیکونی رفع اسکار می‌تواند باعث کاهش اسکار بعد از جراحی شوند. از جراحتان قبل از انجام جراحی در مورد استفاده از این محصولات پرسش کنید. از سوی دیگر متاسفانه روغنهای ویتامین ای که خیلی از بیماران استفاده می‌کنند بدون فایده است. این کرم‌ها وضعیت را بدتر نمی کنند ولی شکل اسکار را بهتر هم نمیسازند. بنابراین پولتان را برای این جور کرم‌ها هدر ندهید. در نهایت درمان با اشعه ایکس (رادیوتراپی) باید به عنوان خط آخر درمان در نظر گرفته شود. چرا که در کنار موثر بودن آن، احتمال ایجاد سرطان پوست را نیز افزایش می دهد.

ده باید و نباید برای جلوگیری از ایجاد اسکار

برخی از افراد اسکارهای خود را زخم‌های جنگی می‌دانند – و خجالتی از آنها ندارند:)، اما مراقبت از زخم‌های تازه ایجاد شده می‌تواند به جلوگیری از ایجاد اسکار و جای زخم کمک کند. بدین منظور می توانید نکات ارائه شده در این مقاله را دنبال کنید که به نقل از صحبت‌های متخصصان پوست گردآوری شده است.

اسکار و جای زخم بخشی طبیعی از روند بهبودی بدن است. وقتی پوست در اثر تصادف یا جراحت آسیب می بیند، بدن بافت جدیدی از کلاژن می سازد تا این شکاف ها را ببندد. اسکارها پس از فرآیند بهبود ایجاد می‌شوند، زیرا کلاژن جدیدی که برای پر کردن زخم ایجاد می‌شود، بافتی مشابه پوست اطراف ندارد. بیشتر زخم ها به درجاتی از اسکار و جای زخم منجر می شوند، به جز زخم های بسیار سطحی که روی لایه‌ های بسیار سطحی پوست ایجاد می شوند.

همه اسکارها یکسان نیستند. نوع اسکار و ظاهر نهایی آن تا حدی تحت تأثیر نحوه مراقبت از زخم در حین بهبود است. شدت زخم نیز می تواند میزان اسکار و جای زخم را تعیین کند. هرچه آسیب عمیق‌تر باشد، احتمال ایجاد اسکار و جای زخم بیشتر می‌شود. اسکارها معمولا صاف یا برجسته هستند. زخم های معمولی قادعدتا اسکارهای مسطحی ایجاد می کنند که رنگ آن شبیه به رنگ پوست شما است و به مرور زمان صاف می شود. این اسکارها نسبت به اسکارهای برجسته کمتر قابل مشاهده هستند، مانند اسکارهای کلوئیدی و هیپرتروفیک، که از بافت ضخیم ایجاد می‌شوند و می‌توانند در مقایسه با پوست اطراف تیره و قرمز به نظر برسند. ترک‌های پوستی نیز نوعی اسکار هستند.

اسکارهایی که برجسته می‌شوند می‌توانند توجه ناخواسته را به خود جلب کنند و ناامنی ایجاد کنند، بنابراین برخی از افراد ممکن است بخواهند در زمانی که زخم هنوز در حال بهبود است از آنها جلوگیری کرده یا آنها را به حداقل برسانند. برخی دیگر ممکن است بخواهند اسکارهای دردناک یا ناراحت کننده را بهبود بخشند. اما جلوگیری از اسکار در نهایت یک تصمیم شخصی است. اگر اسکارهای شما هیچ عارضه جانبی ناراحت کننده ای مانند درد یا خارش ایجاد نمی کنند، دلیلی برای نگرانی در مورد درمان و یافتن روش درمانی وجود ندارد. برخی از افراد حتی ممکن است به جای زخم های خود افتخار کنند، مانند زنانی که تحت عمل سزارین قرار گرفته اند یا سایر افرادی که حوادث جدی سلامتی را پشت سر گذاشته اند و زخم های خود را زخم جنگی و نشان دهنده ی حادثه ای می دانند که با موفقیت طی کرده اند.

به گفته آکادمی پوست آمریکا (AAD) نحوه مراقبت از زخم می تواند در صورت تمایل به انجام این کار، ظاهر اسکار را به حداقل برساند یا حتی از تشکیل آن جلوگیری کند. با در نظر گرفتن این موضوع، در اینجا 10 باید و نباید برای جلوگیری از باقی ماندن اسکار ناشی از زخم های تازه ارائه شده است؛

1. محل زخم را تمیز نگه دارید؛

شکستگی پوست در اثر ایجاد زخم، خطر عفونت ناشی از ورود میکروب‌ها را افزایش می‌دهد. زخم طی چند مرحله بهبود می یابد، و متخصصان پوست توصیه می کنند که محل زخم و بافت اطراف آن را در تمام طول فرآیند بهبودی، تمیز نگه دارید.

بلافاصله پس از ایجاد زخم، باید آن را تمیز نگه داشت و ضدعفونی کرد. اولین غریزه شما ممکن است استفاده از یک بطری پراکسید هیدروژن یا سایر ضد عفونی کننده ها باشد، اما او می گوید چنین ترکیباتی در واقع می توانند اسکار را بدتر کنند. او توضیح می‌دهد: پراکسید هیدروژن می‌تواند التهاب و تخریب پوست در حال بهبود را افزایش دهد و بدین ترتیب، اسکار قابل توجهی بر جای بگذارد. طبق بررسی منتشر شده در سال 2019 در نشریه Plastic and Reconstructive Surgery Global Open، ضدعفونی‌کننده‌هایی مانند الکل و پراکسید هیدروژن می‌توانند بافت پوست را از بین ببرند و نباید از آنها برای تمیز کردن زخم‌ها استفاده نمود.

پزشکان پیشنهاد می‌کنند که به تمیز کردن و ضدعفونی محل زخم تا بهبودی کامل آن ادامه دهید. اما لازم است که بیش از حد نیز به آن فکر نکنید – آکادمی پوست امریکا توصیه می کند محل زخم ها را با آب و صابون ملایم تمیز نگه دارید. صابون و آب راه حل خوبی هستند و همچنین هنگام ضدعفونی زخم، ابتدا باید دست های خود را بشویید و خشک کنید.

2. اگر لازم است در بخیه زدن زخم تعجیل کنید؛

مداخله پزشکی همیشه برای بهبود زخم ضروری نیست، اما بسته به شدت زخم، ممکن است بخیه زدن زخم مفید واقع شود. اسکارها پس از بهبود زخم ایجاد می شوند و بخیه زدن می تواند به بسته شدن و بهبود سریعتر زخم کمک کند. طبق گزارش آکادمی پوست امریکا، بخیه زدن زودهنگام همچنین ممکن است در به حداقل رساندن ظاهر اسکار و جای زخم تاثیر داشته باشد.

ممکن است بخواهید منتظر بمانید تا ببینید که آیا بریدگی های عمیق زخم قبل از بخیه زدن به خودی خود بهبود می یابند یا خیر، اما متخصصان پوست توصیه می کنند که این کار را نکنید. در صورت نیاز به بخیه‌ زدن زخم، باید در اسرع وقت این کار را انجام دهید و معطل نمانید. اگر زمان زیادی بگذرد، میکروب ها یا باکتری ها می توانند در زخم جمع شوند و متخصص پوست ممکن است به دلیل خطر وجود عفونت، زخم را بخیه نزند.

اگر مطمئن نیستید که آیا به بخیه نیاز دارید یا خیر، برای ارزیابی بیشتر فوراً به پزشک مراجعه کنید.

3. محل زخم را مرطوب نگه دارید؛

پس از تمیز و ضدعفونی کردن زخم، آن را مرطوب نگه دارید تا از ایجاد اسکار قابل توجه جلوگیری شود. به طور کلی، هر نرم‌کننده‌ای مانند پترولاتوم تشکیل دلمه زخم را به تاخیر می‌اندازد. طبق بررسی های انجام شده، مرطوب نگه داشتن زخم ها در مقایسه با زخم هایی که در محیط های خشک التیام می یابند، باعث کاهش تشکیل اسکار می شود. تحقیقات زیادی در مورد ترمیم زخم در محیط خیس، مرطوب و خشک برای تشکیل اسکار انجام شده است، و طبق پژوهشی که در مجله بین المللی التهاب منتشر شد، نشان داده شده است که محیط مرطوب یا خیس به سریع ترین بهبودی و کمترین میزان تشکیل اسکار منجر خواهد شد.

محل زخم را با وازلین مرطوب کرده و با بانداژ بپوشانید. این کار باید تا زمانی که زخم باز با پوست جدید به طور کامل پوشانده شود و بهبود یابد یا تا زمانی که بخیه ها برداشته شود ادامه یابد.

4. محل زخم را دستکاری نکنید و پوست آن را برندارید؛

به طور کلی، متخصصان پوست توصیه می کنند تحت هر شرایطی پوست خود را دستکاری نکنید. چه یک زخم فعال داشته باشید یا زخم تازه، به نظر می رسد برداشتن و کندن پوست آن اوضاع را بدتر می کند. طبق توصیه های آکادمی پوست امریکا، دستکاری و کندن پوست می تواند آکنه و اسکار را بدتر کند.

علاوه بر کندن و برداشتن پوست، از خاراندن یا دستکاری زخم ها یا دلمه های تازه تشکیل شده خودداری کنید. کندن و دستکاری زخم‌ها در طول فرآیند بهبود منجر به افزایش التهاب و تشدید زخم می‌شود. همچنین می تواند خطر عفونت ناشی از ورود باکتری‌ها از طریق دست را افزایش دهد.

برخی از افراد مبتلا به درماتیلومانیا به طور اجباری و غیرارادی پوست خود را می کنند و دستکاری می کنند، اما این کار می تواند منجر به آسیب، عفونت و تشکیل اسکار شود. دستکاری پوست محل زخم می تواند زخم های قدیمی را مجددا باز کند و در نهایت بهبود آنها را به تاخیر بیندازد.

بنابراین، بگذارید پوست شما به طور طبیعی بهبود یابد. به خاطر داشته باشید که محل زخم ها را فقط باید با دستان تمیز لمس کنید و تنها زمانی که نیاز به تمیز و مرطوب کردن آنها یا تعویض پانسمان دارید این کار را انجام دهید.

5. از پانسمان زخم استفاده کنید؛

پانسمان زخم مستقیما با زخم تماس پیدا می کند. وجود آن به محافظت از زخم، مرطوب نگه داشتن آن و جلوگیری از قرار گرفتن در معرض محیط اطراف کمک می کند. پانسمان هایی مانند بانداژ و گاز به تمیز نگه داشتن زخم کمک نموده و همچنین باید مرتبا تعویض شوند. برخی از پانسمان ها هنگام تعویض، زهکشی مایعات زخم و بافت مرده را از بین می برند.

زخم ها را با یک پانسمان که سطحی نچسب دارد، بپوشانید.به علاوه، زخم را در معرض هوا قرار ندهید یا اجازه ندهید خشک شود. با این حال، پانسمان ها ممکن است از چسب یا مواد چسبنده برای چسبیدن به پوست اطراف و ثابت باقی ماندن استفاده کنند.

بر اساس اطلاعات منتشر شده از آکادمی پوست امریکا؛ که فشار درمانی را برای کاهش و پیشگیری از تشکیل اسکار توصیه می‌کند، پوشیدن پانسمان زخم نیز دارای مزایای اعمال فشار بر روی زخم است.

6. از محافظت از محل زخم در برابر آفتاب غافل نشوید؛

در حالت ایده آل، همه افراد باید به صورت روزانه از ضد آفتاب استفاده کنند. به گفته بنیاد سرطان پوست، کرم ضدآفتاب از سرطان پوست و آسیب های ناشی از نور خورشید جلوگیری می کند. اگر با یک زخم تازه ایجادشده سر و کار دارید و می خواهید ظاهر اسکار احتمالی را کاهش دهید، متخصصان پوست می گویند که محافظت در برابر آفتاب را جدی تر بگیرید.

استفاده از ضدآفتابهای دارای SPF 30 و بالاتر در روز و تمدید آن هر دو ساعت یکبار در خارج از منزل یک توصیه کلی است. استفاده از کرم ضد آفتاب می تواند در پیشگیری از تشکیل اسکار موثر باشد. یک قدم جلوتر باشید و تمام ناحیه زخم و اطراف آن را به طور کامل از نور خورشید دور نگه دارید.

در اصل، محافظت از محل زخم در برابر نور خورشید می تواند به محو شدن سریعتر آن کمک کند. اگر تا به حال برنزه شده اید، با فرآیند آفتاب گرفتن که پوست را تیره تر نشان می دهد آشنا هستید، لازم است بدانید که اسکارها و جای زخم‌ها نیز از این پدیده مستثنی نیستند. طبق بررسی های انجام شده، محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش (UV) خورشید باعث کاهش هیپرپیگمانتاسیون اسکار ناشی از افزایش رنگدانه ای به نام ملانین می شود.

برای استفاده روزانه بهتر است یک ضد آفتاب با طیف گسترده و مقاوم در برابر آب با SPF 30 یا بالاتر انتخاب کنید. راه‌های دیگر محافظت از پوست در برابر اشعه‌های مضر فرابنفش عبارتند از: در سایه قرار گرفتن، پوشیدن لباس‌های محافظ در برابر آفتاب، و اجتناب از تخت‌های برنزه کننده و آفتاب گرفتن در منزل.

7. از ورقه‌های سیلیکونی مخصوص درمان اسکار استفاده کنید؛

اگرچه اثربخشی وازلین و ویتامین E در کاهش اسکارها ثابت نشده اند، اما طبق توصیه های کتابخانه ملی پزشکی، ژل های سیلیکونی اسکار و ورقه سیلیکونی اسکار این اثربخشی را دارند. گزینه‌های دیگر نیز ممکن است همچنان برای مرطوب نگه داشتن زخم‌های باز مفید باشند، اما متخصصین پوستی که با آنها صحبت کردیم توصیه می‌کنند پس از بهبود زخم، از ورقه‌های سیلیکونی برای پیشگیری از تشکیل اسکار استفاده کنید.

درصورتی که ورقه‌های سیلیکونی مخصوص درمان و پیشگیری از اسکار بلافاصله پس از آسیب دیدگی پوست استفاده شوند می‌توانند به پیشگیری یا بهبود اسکارهای جدید کمک کنند. وی همچنین اضافه کرد که استفاده از آن‌ها در نخستین سال تشکیل اسکار مهم است. پس از این دوره، ممکن است استفاده از ورقه‌های سیلیکونی به اندازه کافی موثر نباشد. پس وقت را غنیمت بدانید!

اثربخشی ژل و ورقه‌های سیلیکونی مخصوص اسکار چیز جدیدی نیست. طبق بررسی‌های منتشرشده، آن‌ها بهترین و نخستین خط درمانی و پیشگیری از اسکار در میان متخصصان مراقبت‌های بهداشتی هستند. یک متاآنالیز که در سال 2020 در ژورنال بین المللی زخم منتشر شد، نشان می دهد که ژل سیلیکون به طور قابل توجهی رنگدانه و برجستگی اسکار را کاهش می دهد و ورقه های سیلیکونی نیز به همان اندازه موثر هستند.

در این لینک 👈 نحوه استفاده از سیلیکون شیت

ژل‌ها یا ورقه‌های سیلیکونی مخصوص اسکار باید پس از بهبودی روی محل زخم استفاده شوند؛ زیرا نشان داده شده است که در پیشگیری از ایجاد اسکار مؤثر هستند. هنگامی که سیلیکون به طور منظم و به مدت 2 تا 3 ماه استفاده شود، تاثیر بسزایی در پیشگیری و بهبود ظاهر اسکار خواهد داشت.

8. بیش از حد به محل زخم یا اسکار فشار وارد نکنید؛

اگر اسکار جدیدی دارید، سعی کنید آن ناحیه را بیش از حد حرکت نداده و تحت فشار قرار ندهید. سعی کنید بی حرکت بمانید. وقتی محل واقع شدن اسکار،  حرکت دارد، این امر نحوه شکل‌گیری آن را تغییر می‌دهد و آن را به یک اسکار ضخیم‌تر یا گسترده‌تر تبدیل می‌کند. تمام تلاش خود را بکنید تا اجازه دهید زخم با عدم اعمال فشار بیش از حد روی ناحیه موردنظر بهبود یابد.

کاری که می توانید انجام دهید این است که محل اسکار را به آرامی ماساژ دهید. ماساژ ملایم در اوایل بهبود زخم و تشکیل اسکار می تواند تأثیر زیادی بر بهبودی آن داشته باشد، به ویژه در طول سال اول تشکیل اسکار – این امر به شکستن بافتی که می تواند منجر به ایجاد اسکارهای ضخیم شود، کمک می کند. گرچه تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما بر اساس بررسی منتشر شده در سال 2020 در مجله پزشکی جایگزین و مکمل، ماساژ درمانی می تواند درد را کاهش دهد و ضخامت اسکار را در اسکارهای هیپرتروفیک و سوختگی کم کند.

9. مراقب استفاده از کرم های اسکار و محصولات درمانی موضعی باشید؛

قبل از اینکه به سراغ پرفروش ترین کرم های اسکار بروید، خوب فکر کنید. برخی از متخصصان پوست درخصوص موثر بودن آنها تردید دارند. همه کرم‌های اسکار به یک اندازه اثرگذار نیستند. و توصیه پزشکان به طور کلی استفاده از ورقه های سیلیکونی به جای کرم های اسکار است.

اگر می خواهید از بهترین کرم مخصوص درمان اسکار استفاده کنید، پماد های دارای سیلیکون مثل سیلیکون ژل رژواسیل یا کرم اسکار استاتیک انتخاب کنید. بر اساس تحقیقات صورت گرفته ژل سیلیکون و ورقه‌های سیلیکونی اسکار به یک اندازه مؤثر هستند. همچنین، طبق بررسی منتشر شده در ژورنال جراحی درماتولوژیک سال 2020، هر دوی ژل سیلیکون و ورقه‌های سیلیکونی به طور قابل‌توجهی ظاهر اسکار را بهبود می‌بخشند، در حالی که شواهدی برای سایر روشهای درمان موضعی اسکار وجود ندارد.

10. توقعات غیر واقعی نداشته باشید؛

التیام زخم ها و کاهش طاهر اسکار امری زمان بر است و هر اسکار ایجاد شده به گذر زمان برای محو شدن نیاز دارد. شما باید صبور باشید و انتظارات واقع بینانه ای برای ظاهر و بهبود احتمالی اسکارهایتان داشته باشید.

حتی اگر همه اقدامات مراقبتی را به درستی انجام دهید – محل زخم‌های خود را تمیز و مرطوب نگه دارید، از ورقه های سیلیکونی اسکار استفاده کنید، از کرم ضد آفتاب استفاده کنید و غیره – لازم است بدانید که برخی عوامل خارج از کنترل شما هستند. بر اساس یک بررسی انجام شده، برخی از افراد بیشتر مستعد اسکارهای کلوئیدی هستند، مانند افرادی که رنگ پوست تیره‌تری دارند.

همچنین توجه داشته باشید که بعید است که اسکار به طور کامل ناپدید شود. اسکارها معمولا دائمی هستند، اگرچه برخی از آنها به مرور زمان محو می شوند. اگر وجود اسکار شما را آزار می‌دهد، برخی درمان‌ها می‌توانند به کمتر دیده شدن ظاهر آن‌ها کمک کنند.

درمان اسکار

پیشگیری از تشکیل زخم بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد اسکار است، اما مراقبت از زخم های فعال نیز بهترین کاری است که پس از تشکیل زخم می توانید انجام دهید. شستن زخم با آب گرم و صابون و استفاده از پانسمان زخم مانند گاز استریل، از کارهایی است که توسط رعایت آن می توانید زخم خود را تمیز و مرطوب نگه دارید. هنگامی که پوست آسیب دیده ترمیم شد، پانسمان را با ورقه ژل سیلیکونی تعویض کنید، که یک استاندارد طلایی برای به حداقل رساندن ظاهر اسکارهای تازه است. با استفاده مداوم از ورقه‌های سیلیکونی، می توانید انتظار داشته باشید که در عرض چند ماه کاهش اسکار را مشاهده کنید.

با گذشت زمان، اسکارها به طور طبیعی و خود به خودی محو می شوند. با این حال اسکارهای کلوئیدی از بین نمی‌روند. بسته به نوع اسکار، درمان در مطب متخصص پوست ممکن است کمک کننده باشد. درمان‌های زیر برای اسکار در دسترس است:

• لیزردرمانی
• درم ابریژن
• لایه برداری شیمیایی
• تزریق کلاژن یا استروئید
• جراحی اصلاح اسکار
• کرایوسرجری
• پیوند پوست

در نهایت بهتر است با متخصص پوست خود صحبت کنید تا روش درمانی مناسب اسکار را برای شما تعیین کند.